Oleh/By		:	DATO' SERI DR. MAHATHIR BIN MOHAMAD 
Tempat/Venue 	: 	HUTAN LIPUR KANCHING, TAMAN TEMPLER 
Tarikh/Date 	: 	08/12/87 
Tajuk/Title  	: 	PELANCARAN KHEMAHKERJA KEJIRANAN 





 Assalamualaikum   warahmatullahi   wabarakatuh  dan  selamat
sejahtera;
Yang Berhormat Encik Kasitah Gaddam,
     Menteri di Jabatan Perdana Menteri;
Yang Amat Berhormat Menteri-Menteri Besar
     serta Yang Berhormat Menteri-Menteri;
Dif-dif Kehormat;
Tuan-tuan dan Puan-puan.
    Syukur kita ke hadrat Allah Subhanahu Wataala kerana di
atas limpah kurniaNya, dapat kita berhimpun pada  pagi  ini.
Terlebih  dahulu  ingin  saya  merakamkan penghargaan kepada
Jabatan Perpaduan Negara, kerana menjemput  saya  pada  pagi
ini,  dan  seterusnya  untuk  merasmikan  upacara Pelancaran
Khemahkerja Kejiranan.  Saya difahamkan  bahawa  Khemahkerja
Kejiranan  ini  mempunyai cirinya tersendiri.  Ia dijalankan
bukan semata-mata untuk memenuhi masa lapang  cuti  sekolah,
bahkan  bertujuan untuk membolehkan generasi muda menghayati
akan unsur-unsur perpaduan, melalui  aktiviti  yang  disusun
khusus  bagi  melahirkan peluang berinteraksi, berkomunikasi
dan  bekerjasama  di  tahap  yang  maksima,  antara  peserta
berbagai kaum.
2.   Selain  daripada  itu, di dalam pengelolaan Khemahkerja
ini terdapat penyertaan sektor swasta secara langsung, bukan
setakat menyumbangkan  peralatan  Khemahkerja,  bahkan  juga
dalam  menyampaikan ceramah kepada peserta-peserta sekalian.
Saya merasa amat  gembira  di  atas  daya-usaha  ini,  iaitu
menggemblingkan  pihak swasta dengan agensi-agensi Kerajaan,
dalam satu usahasama seperti Khemahkerja ini.  Kepada  pihak
swasta  yang  belum  lagi  menyumbangkan  ke  arah ini, saya
berharap mereka akan bermurah hati berbuat  demikian,  bukan
sahaja   untuk   Khemahkerja,  tetapi  juga  bagi  lain-lain
aktiviti penggalakkan perpaduan  rakyat.    Ini  juga  dapat
memenuhi   konsep   bahawa  usaha  untuk  memupuk  perpaduan
nasional adalah tanggungjawab  bersama.    Sekiranya  banyak
lagi  firma  yang  tampil ke hadapan untuk membantu Kerajaan
dalam aspek perpaduan negara, maka  banyaklah  lagi  program
penggalakkan,  seperti  Khemahkerja  ini dapat dilaksanakan,
baik di peringkat negeri mahupun daerah.
Tuan-tuan dan Puan-puan,
3.   Perpaduan antara kaum yang menjadi  warganegara  negara
ini   amatlah  penting  kerana  kita  tidak  boleh  mengelak
daripada realiti kehidupan kita di negara kita Malaysia yang
kita cintai ini.   Realiti yang dimaksudkan  ialah  penduduk
dan  rakyat negara ini terdiri daripada berbagai kaum.  Jika
kaum-kaum di negara ini  tidak  bersefahaman  dan  berhubung
rapat,  maka  masa  kita  akan dihabiskan dengan bersengketa
sesama sendiri, semasa dunia luar berkembang maju  dan  mara
jauh  ke  hadapan  kita.    Sebaliknya,  jika  kita menerima
hakikat bahawa  penduduk  di  negara  ini  terdiri  daripada
berbagai  kaum  dan  kita  menyusun langkah untuk menyatukan
segala kekuatan yang terdapat pada  setiap  kaum,  dan  kita
gabungkan  kekuatan  ini,  tidak  dapat  tidak kejayaan kita
boleh meningkat dengan lebih pesat.
4.   Untuk ini, langkah yang pertama  ialah  kita  mengenali
kaum-kaum  yang  ada  dalam  negara kita.   Ini bukan sahaja
bermakna berdamping rapat dan  berkawan,  tetapi  mengetahui
adat  resam  dan pantang-larang masing-masing.  Setelah kita
mengenali perkara-perkara  ini  dan  mengetahui  sensitiviti
masing-masing  hendaklah kita secara sedar mengelak daripada
membuat atau memperkatakan sesuatu  yang  boleh  menyinggung
perasaan rakan kita yang berlainan keturunan dan agama.
5.   Kita   tahu   bahawa  sesuatu  kaum  itu  bukan  sahaja
mempunyai kekuatan tetapi juga  kelemahannya.    Semua  kaum
perlu  menolong  kaum lain mengatasi kelemahannya.  Ada kaum
yang tidak begitu  menitikberatkan  adat  resam  dan  mereka
perlu dibimbing oleh mereka yang menitikberatkan adat resam.
Sebaliknya  ada  kaum yang lemah dalam bidang perniagaan dan
perusahaan dan mereka juga perlu dibimbing  oleh  kaum  yang
lebih berjaya dalam bidang ini.
6.   Segala-gala  yang  dilakukan hendaklah dilakukan dengan
ikhlas dan   jujur.     Melepas  batuk  di  tangga  bukanlah
caranya.    Perkongsian  hendaklah dibuat dengan semua pihak
bersama-sama menanggung  beban  kerja.    Perbuatan  'window
dressing',  atau  menjadikan  usaha ke arah perimbangan kaum
sebagai hiasan sahaja hendaklah dihapuskan sama sekali.
7.   Perbuatan seperti mengadakan perniagaan  Ali-Baba  yang
mana   Ali   tidur,   Baba   bekerja,  tidak  akan  menolong
mengeratkan  perhubungan  kaum.     Di   sini   kita   harus
persalahkan  bukan  Baba  tetapi  rakannya Ali.   Selagi ada
amalan ini Ali tidak akan  dapat  meningkatkan  kecekapannya
dan   ia   akan   bergantung   selama-lamanya  kepada  Baba.
Perseimbangan tidak akan tercapai antara kaum dan dengan itu
akan kekallah perasaan curiga antara satu kaum dengan   kaum
yang    lain.     Sudah tentu perpaduan tidak mungkin wujud.
Sebaliknya jika Ali terpaksa menanggung beban bersama dengan
Baba, maka lama kelamaan Ali akan menjadi sama cekap  dengan
Baba  dan  perasaan  syak  wasangka  akan  hapus.   Oleh itu
kedua-dua pihak hendaklah mengadakan kerjasama  yang  ikhlas
untuk mempercepatkan persefahaman antara kaum.
Tuan-tuan dan puan-puan,
8.   Bila  kita  memperkatakan  mengenai perpaduan nasional,
kita dapati bahawa ramai rakyat  yang  belum  memahami  akan
unsur-unsurnya.    Ini  menimbulkan  berbagai-bagai persepsi
terhadap konsepnya, yang dibuat oleh  golongan  rakyat  yang
berbeza-beza, melalui perspektif masing-masing.  Perkara ini
perlu   diperbetulkan  dan  saya  berbangga  bahawa  Jabatan
Perpaduan Negara sedang berusaha menguruskan perkara ini.
9.   Arus pembangunan bangsa berkembang dan bergerak di atas
landasan-landasan tertentu.    Dalam  hal  ini,  bagi  kita,
landasan   pertama   ialah  penghayatan  akan  latarbelakang
sejarah negara ini semenjak  zaman  dahulu  kala.    Sebelum
kedatangan   penjajah,   negara   ini  telah  pun  mempunyai
ketamadunan dan peradabannya sendiri,  melalui  satu  bentuk
pentadbiran  yang tersusun.  Apabila orang-orang dari negara
luar datang bermastautin di  negara  ini,  mereka  mendapati
perlu untuk menyesuaikan diri serta cara hidup mereka kepada
suasana dan masyarakat yang telah pun wujud di negara ini.
10.  Landasan  kedua  ialah  pengiktirafan pihak penjajah ke
atas  ketamadunan  dan   peradaban   itu.      Oleh   kerana
pengiktirafan  ini,  maka mereka telah menghormati akan adat
resam, pantang larang, agama, institusi  beraja  dan  rakyat
negara  ini,  sehinggalah faktor-faktor tersebut dimaktubkan
dalam Perlembagaan Persekutuan, yang telah digubalkan dengan
bantuan nasihat pihak penjajah juga.
11.  Landasan ketiga ialah apa yang saya anggap sebagai amat
penting sekali,  iaitu  muafakat  antara  kaum  menjelangnya
Kemerdekaan  negara  ini.    Di  dalam muafakat itu beberapa
perkara yang menyentuh faktor-faktor  seperti  yang  disebut
sebagai  landasan  yang  kedua  tadi,  telah  dibincang  dan
dipersetujui       melalui       semangat       tolak-ansur,
hormat-menghormati   antara  pemimpin-pemimpin  negara  dari
semua kaum pada masa itu.
12.  Landasan keempat ialah penguasaan dan penggunaan Bahasa
Malaysia sebagai bahasa kebangsaan dan bahasa  rasmi  negara
ini    tanpa   menyekat   penggunaan   bahasa-bahasa   lain.
Berdasarkan kepada empat landasan  itulah  maka  kita  telah
'committed'   kepada   pencapaian   matlamat   utama,  iaitu
pembangunan bangsa yang merdeka, di negara yang aman, makmur
dan stabil, melalui perpaduan nasional.    Dari  itu  adalah
menjadi  kewajipan  kita semua untuk menonjolkan nilai-nilai
asas   perpaduan   melalui   proses    pemasyarakatan    dan
pembudayaan.   Penghayatan nilai-nilai asas atau core values
akan membawa pula kepada penerapan nilai-nilai  bersama atau
'shared values'.   Seterusnya perpaduan  mencakupi  pelbagai
aspek   integrasi,   termasuk  integrasi  kawasan,  wilayah,
sosial, budaya, bahasa dan ekonomi.
13.  Dengan  itu,  melalui  Khemahkerja  seperti  ini,  saya
berharap  perkara-perkara  yang telah saya nyatakan sebentar
tadi, dapat dimaklumkan kepada peserta-peserta sekalian yang
terdiri daripada generasi baru.    Ini  ialah  supaya  ianya
betul-betul  dapat  dihayati  oleh  mereka, yang kemudiannya
akan menyebarkan kepada kawan-kawan mereka yang lain.
14.  Apabila  generasi  muda  ini  kelak  meningkat  dewasa,
perlulah  pula  mereka  menerangkan  hal-hal  yang  demikian
kepada anak-anak mereka nanti.    Pernah  dinyatakan  bahawa
kanak-kanak  dilahirkan  tanpa  prejudis.    Oleh  itu  saya
berharap kanak-kanak akan terus dipupuk  dengan  aspek-aspek
positif  yang  boleh  mengukuhkan  perpaduan,  supaya mereka
terus hidup  tanpa  prejudis  dari  kecil  sehingga  dewasa.
Aspek  ini  hendaklah  dijadikan kesinambungan warisan, dari
satu generasi ke generasi yang lain, kalau kita mahu  negara
ini terus aman, makmur dan sejahtera.
15.  Akhir  kata, saya ingin mengucapkan terima kasih sekali
lagi kepada semua pihak yang telah menjayakan  program  ini.
Dengan  berdoa  ke  hadrat  Ilahi,  saya  dengan sukacitanya
merasmikan Pelancaran Khemahkerja Kejiranan ini.