|
home Speechs in the year 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 --> |
Oleh/By : DATO' SERI DR. MAHATHIR BIN MOHAMAD
Tempat/Venue : HOTEL SHANGRI-LA, KUALA LUMPUR
Tarikh/Date : 09/09/91
Tajuk/Title : MALAM INDUSTRI PELANCONGAN MALAYSIA
Saya mengucapkan terima kasih kepada Presiden dan Ahli-
Ahli Jawatankuasa Majlis Pelancongan Kebangsaan Malaysia
kerana menjemput saya dan isteri ke Majlis pada malam ini.
2. Industri pelancongan merupakan satu industri baru bagi
Malaysia, sekurang-kurangnya dari segi penumpuan yang serius
oleh Kerajaan dan pengusaha. TDC telah diwujudkan sejurus
selepas merdeka tetapi dianggap sebagai badan sampingan dan
tidak diberi peruntukan yang mencukupi. Hanya apabila
Kementerian Kebudayaan dan Pelancongan ditubuhkan dan diberi
peruntukan yang tinggi untuk tujuan promosi, barulah "take-
off" berlaku dalam industri ini. Pengajaran dari pengalaman
ini ialah kejayaan hanya boleh dicapai jika ada kesungguhan.
Juga menjadi pengajaran ialah kita mampu menjayakan sesuatu
usaha jika kita sanggup bersungguh-sungguh.
3. Wang sahaja tidak boleh menentukan kejayaan jika
komitmen tidak ada. Sebenarnya komitmen lebih penting
daripada wang, kerana walau banyak mana sekalipun peruntukan
diberi, dan sekarang ini kita memberi peruntukan yang
bertambah, ia masih tidak mencukupi. Justeru itu, kita
harus cekap memaksimakan peruntukan yang kita dapat dan
tidak menunggu sehingga ia cukup kerana ia tidak mungkin
mencukupi.
4. Dipandang daripada satu sudut, industri pelancongan
lebih menguntungkan negara daripada lain-lain industri.
Pelancong-pelancong yang datang dari luar negeri
membelanjakan wang yang mencarum kepada "foreign exchange
earnings" secara langsung dan sepenuhnya. Dalam industri
pembuatan umpamanya, yang dieksport untuk jualan termasuk
juga komponen yang diimport yang menyebabkan hanya
sebahagian sahaja daripada pendapatan menjadi "foreign ex-
change earnings" negara. Tidak sedemikian dengan hasil
pelancongan. Hampir tidak ada komponen asing dalam hasil
pendapatan daripada pelancongan. Sebenarnya pelancongan
mencarum kepada pengurangan defisit invisible trade, iaitu
bahagian trade yang selalunya menjejaskan trade balance
kita.
5. Justeru itu, amat penting sekali kita tingkatkan
industri pelancongan. Magnitude pendapatan dari pelancongan
boleh difahami, umpamanya dari industri pelancongan di Rome.
Setiap tahun 25,000,000 pelancong melawat Rome. Jika tiap
seorang berbelanja hanya US$1,000, jumlah foreign exchange
yang diperolehi ialah US$25 billion atau $70 billion
ringgit, iaitu lebih daripada jumlah semua pendapatan
eksport kita.
6. Benar Malaysia bukan Rome. Tetapi kita telah buktikan
keupayaan kita, dan dengan penarikan yang kita miliki,
bilangan pelancong yang melawat Malaysia telah meningkat
lebih 60% dalam tahun 1990 menjadi lebih daripada 7 juta
setahun. Bukanlah satu perkara yang mustahil bagi kita
meningkatkan bilangan pelancong ini kepada 20 juta pada
tahun 2000, iaitu sama dengan bilangan penduduk Malaysia
pada tahun itu. Juga tidak mustahil pelancong membelanjakan
$1,000 seorang jika mereka tinggal di sini lebih lama.
7. Ini bukan kira-kira Mat Jenin. Ini bukan mustahil.
Jika kita merancang dan menyusun langkah dengan betul, jika
kita memupuk budaya service yang baik, jika kita mengurus
dengan tertib, matlamat seorang pelancong bagi seorang
rakyat untuk satu tahun bukanlah angan-angan yang
keterlaluan. Ia adalah sesuatu yang boleh dicapai.
8. Saya telah sebut "foreign exchange earnings" seolah-
olah ini adalah tumpuan kita semata-mata. Industri
pelancongan membawa banyak nikmat kepada semua rakyat.
Peluang pekerjaan akan bertambah, bukan sahaja dalam
industri yang khusus berkaitan dengan layanan kepada
pelancong, tetapi juga dalam lain-lain industri seperti
bekalan makanan dan barangan pertanian, kelengkapan,
kenderaan dan lain-lain lagi. Perniagaan barangan dan kedai
makanan dan kraf semuanya akan mendapat keuntungan daripada
industri pelancongan secara langsung. Pendek kata tidak ada
sesiapa daripada rakyat biasa yang tidak mendapat nikmat
secara langsung atau tidak langsung daripada industri
pelancongan.
9. Sebab itu jika rakyat digesa supaya mengalu-alu dan
melayani pelancong dengan baik dan mesra, ini bukanlah untuk
menjadikan pengusaha hotel lebih kaya. Dengan melayan
pelancong, kita menolong diri kita. Tetapi tentu rakyat
Malaysia tidak akan menghitung wang yang diperolehi oleh
dirinya setiap kali ia melayan pelancong. Melayani tetamu
dengan baik adalah sebahagian daripada kebudayaan kita.
Walaupun kita tidak memperolehi satu sen, namun kita akan
terus melayani tetamu sebagai satu tradisi yang baik.
10. Industri pelancongan juga mencarum kepada hasil cukai
Kerajaan. Dan kita semua tahu bahawa pendapatan Kerajaan
digunakan untuk rakyat, untuk membina sekolah, klinik, hos-
pital, jalan-jalan tol dan tidak tol, serta menyediakan
infrastruktur dan seribu-satu bantuan dan kemudahan. Untuk
membolehkan kemudahan-kemudahan infrastruktur dan bantuan
ini disediakan, kita semua harus menolong menjayakan
industri pelancongan.
11. Industri pelancongan bukan untuk "Tahun Melawat
Malaysia" sahaja. Ia bukan untuk tahun-tahun tertentu
sahaja. Industri pelancongan adalah untuk membantu
pembangunan negara selama-lamanya. Justeru itu, amat pent-
ing kita memikirkan bukan semata-mata tentang pendapatan
hari ini, tetapi pendapatan di masa hadapan.
12. Ini harus ditekankan kerana ada yang berpendapat bahawa
pelancong harus diperah habis-habisan -- lain masa lain
pelancong. Pendapat ini akan membawa binasa. Jika
pelancong berpendapat ia mendapat 'raw deal', bukan sahaja
ia tidak akan datang lagi, tetapi juga ia akan mempengaruhi
mereka yang belum melancong ke sini supaya tidak datang.
Jika amalan mengenakan bayaran yang terlalu tinggi atau
memberi layanan yang buruk diamalkan, industri pelancongan
akan merosot lama kelamaan. Oleh itu, semua mereka yang
terlibat dengan pelancongan, sama ada dalam hotel industri,
atau restoran atau pemandu teksi atau pengayuh beca roda
tiga, atau pemilik bot nelayan, atau tuan punya chalet
kecil, semuanya mesti memberi layanan seolah-olah semua
pelancong akan datang lagi, bukan sekali, bukan dua, tetapi
berkali-kali.
13. Tarif yang murah atau sewa yang murah tetap menarik.
Tetapi tarif yang terlalu murah semata-mata kerana tempat
penginapan yang tidak selesa tidak mungkin meningkatkan
pendapatan yang setimpal daripada industri pelancongan.
Sebaliknya tarif yang terlalu tinggi kerana apa juga sebab
boleh mengurangkan bilangan pelancong. Berhadapan dengan
hakikat ini, kita perlu menentukan bahawa kemudahan yang
disediakan akan menarik pelancong mewah dan sederhana dan
tidak jenis "back-packers" yang mampu berbelanja sedikit
sahaja. Jika kemudahan yang disediakan mempunyai standard
yang berpatutan, bayaran yang juga berpatutan tidak akan
dianggap sebagai keterlaluan. Yang dianggap keterlaluan
ialah apabila kemudahan tidak secucuk standardnya dengan
bayaran yang dikenakan. Jika kemudahannya adalah 3-star,
janganlah dikenakan bayaran 5-star. Demikian juga tempat
"no-star" jangan menggunakan tarif yang "starry".
Mengadakan kemudahan penginapan yang murah di tempat yang
mampu menampung kemudahan mewah adalah tidak bijak dan
merugikan.
14. Janganlah pula dibandingkan bayaran di Malaysia dengan
bayaran yang dikenakan di negara maju yang mempunyai kos
hidup yang tinggi. Mengenakan bayaran yang tinggi kerana di
negara lain bayaran lebih tinggi mungkin memberi keuntungan
buat sementara waktu sahaja. Akhirnya kos akan meningkat
dan keuntungan akan merosot. Malaysia ingin dikenali
sebagai destinasi pelancongan yang baik tetapi tidak mahal.
Dan ini boleh dilakukan oleh kita kerana sara hidup kita
adalah rendah. Pengekalan sara hidup yang rendah akan
menguntungkan pengusaha-pengusaha pelancongan secara
berpanjangan di samping menolong ekonomi negara.
15. Ada tempat-tempat di Malaysia yang mempunyai daya
penarik yang kuat bagi pelancong. Pantai umpamanya memang
menarik pelancong. Di mana pantai yang indah tidak banyak,
seperti di pulau-pulau, amatlah penting tarikan ini
menghasilkan pendapatan yang maksima. Menggunakan tempat-
tempat ini untuk tempat penginapan yang terlalu murah
merupakan pembaziran. Adalah lebih baik mereka yang
mempunyai tempat ini memaksimakan kegunaannya dengan
mengadakan kerjasama perniagaan dengan mereka yang mampu
mendirikan tempat penginapan yang lebih selesa. Pendapatan
daripada chalet yang murah tidak akan lebih daripada
pendapatan daripada bahagian saham yang sedikit daripada ho-
tel mewah yang dimiliki dan diusahakan bersama pemodal yang
mampu membiayainya. Menjualkan tanah yang baik dengan harga
yang tinggi kepada pengusaha yang mampu akan menyebabkan
pemilik tanah kecewa apabila nilai tanahnya meningkat
sepuluh atau duapuluh tahun lagi.
16. Sementara Kerajaan berharap pihak swasta memainkan
peranan tertentu dengan cekap dan bijak, pihak Kerajaan pula
tidak akan mengabaikan tanggungjawabnya. Kementerian
Kebudayaan dan Pelancongan tetap akan membuat promosi secara
umum untuk negara. Ada antara pengusaha-pengusaha hotel
yang masih bertanya sama ada Kerajaan akan terus
menggalakkan industri pelancongan. Saya tidak faham kenapa
soalan ini perlu ditimbulkan sedangkan jelas daripada
anggaran perbelanjaan Rancangan Malaysia Keenam, peruntukan
sebanyak lebih daripada 100 juta ringgit setahun telah
diadakan.
17. Selain daripada itu kementerian-kementerian lain,
kerajaan-kerajaan negeri, bahkan kuasa-kuasa tempatan juga
membelanjakan wang untuk pengindahan dan untuk memajukan
tempat-tempat peranginan supaya menarik minat pelancong-
pelancong dari dalam dan luar negeri.
18. Peningkatan kemudahan infrastruktur seperti lapangan
terbang, jalan-jalan, penerbangan antarabangsa dan domestik,
bersama dengan berbagai-bagai insentif dan kemudahan
pinjaman untuk industri pelancongan, jelas membuktikan
sokongan Kerajaan terhadap industri ini.
19. MATIC atau Malaysia Tourist Information Complex telah
dibina untuk meningkatkan prestasi pementasan kesenian dan
budaya bukan semata-mata untuk mengekalkan kebudayaan dan
seni bangsa, tetapi juga sebagai satu daya penarik bagi
pelancongan. Bayaran yang dikenakan kepada pelancong tidak
mencukupi untuk menampung kos pengurusanpun. Kita sanggup
menampung kos kerana kita harap cukai daripada industri
pelancongan secara umum akan membantu Kerajaan. Namun, kita
tidak boleh memberi subsidi ini selama-lamanya.
20. Walaupun Kerajaan telah dan sedang berusaha untuk
membantu industri pelancongan, Kerajaan masih sanggup
mendengar pendapat pihak swasta yang terlibat. Saya harap
mereka yang terlibat dalam industri ini membuat cadangan-
cadangan yang membina dalam semangat Persyarikatan Malaysia.
21. Kerajaan tidak mempunyai punca wang yang tidak terhad.
Wang Kerajaan datang daripada cukai dan berbagai-bagai jenis
bayaran yang dipungut mengikut undang-undang. Walaupun
Kerajaan boleh berhutang, hutang mesti dibayar daripada
cukai yang dipungut. Oleh itu, jumlah cukai yang dipungut
amat penting dalam menstabilkan kewangan negara.
22. Galakan Kerajaan kepada industri pelancongan bertujuan
juga untuk menambah jumlah cukai Kerajaan. Bagi Kerajaan
segala peruntukan dan subsidi adalah pelaburan untuk
mendapatkan hasil akhirnya. Industri pelancongan tidak akan
bermakna kepada negara jika apa yang dikatakan keuntungan
ialah cukai yang tidak dikutip atau subsidi yang diberi
kepada pengusaha. Keuntungan industri pelancongan hendaklah
'net of tax and subsidy'. Dan industri ini hendaklah
mencarumkan kepada hasil Kerajaan.
23. Seperti yang saya katakan baru-baru ini, hasil Kerajaan
tidak meningkat bersama dengan pertumbuhan ekonomi.
Beberapa tindakan telah diambil untuk mengurangkan
perbelanjaan Kerajaan dan meningkat pendapatannya. Tetapi
semua ini ada hadnya. Justeru itu, pihak-pihak yang
terlibat dalam industri pelancongan hendaklah lebih aktif
dalam menjayakan industri ini.
24. Namun saya ingin menyatakan bahawa Kerajaan akan terus
memberikan penekanan kepada sektor pelancongan selaras
dengan Dasar Pembangunan Nasional serta pencapaian cita-cita
dan matlamat Wawasan 2020.
Terima kasih.
|