Oleh/By : DATO' SERI DR. MAHATHIR BIN MOHAMAD
Tempat/Venue : WISMA MCA, KUALA LUMPUR (K.L)
Tarikh/Date : 05/10/91
Tajuk/Title : MAJLIS KONVOKESYEN KOLEJ TUNKU
ABDUL RAHMAN
Saya mengucapkan terima kasih kepada pihak Kolej Tunku
Abdul Rahman kerana menjemput saya untuk menyampaikan
sepatah dua kata di Majlis Konvokesyennya pagi ini.
2. Saya sedar ini adalah kali pertama seorang Perdana
Menteri Malaysia menghadiri konvokesyen kolej ini. Sudah
tentu masyarakat Malaysia yang terdiri daripada berbagai-
bagai kaum dan mengikuti dasar-dasar tertentu akan tertanya-
tanya apakah maksud dan tujuan saya menerima jemputan ini.
3. Mungkin ada yang akan bertanya sama ada Kerajaan sudah
menukar dasar pendidikannya. Apakah kehadiran saya di
konvokesyen ini bermakna satu pengakuan bahawa kedudukan
masyarakat Cina Malaysia memerlukan pendekatan yang istimewa
bagi mereka? Dan banyak lagi soalan-soalan lain akan timbul
dan tafsiran dibuat.
4. Saya ingin menjelaskan bahawa kehadiran saya adalah
untuk melihat pencapaian Kolej Tunku Abdul Rahman dan juga
untuk menilai peranannya dalam sistem pendidikan negara
dalam konteks Malaysia di masa ini yang berbeza daripada
keadaan semasa Kolej ini ditubuhkan.
5. Dalam mana-mana masyarakat, perubahan sering berlaku.
Masyarakat yang tidak mengambil kira perubahan ini dan tidak
mengambil tindakan untuk mendapat manfaat daripada perubahan
yang berlaku akan menjadi mundur dan kurang kompetitif.
Justeru itu, masyarakat yang progresif mestilah sentiasa
bersedia untuk membuat perubahan dan mengambil langkah-
langkah tertentu.
6. Kolej Tunku Abdul Rahman ditubuhkan kerana desakan
daripada masyarakat Cina Malaysia pada tahun-tahun awalan
Malaysia merdeka. Ketika itu perbezaan pencapaian di antara
kaum amat ketara. Kaum Bumiputera pada masa itu begitu
ketinggalan dalam bidang pelajaran sehingga Kerajaan perlu
mengambil tindakan yang tegas untuk memberi seberapa banyak
peluang pelajaran kepada Bumiputera supaya mereka dapat
mengejar kaum-kaum lain di bidang ini.
7. Dengan itu kuota diberikan kepada kaum Bumiputera dalam
universiti dan lain-lain institusi pengajian tinggi dalam
negeri. Ini memberi gambaran bahawa seolah-olah kepentingan
pelajaran kaum lain dibelakangkan oleh Kerajaan. Pada masa
itu juga tidak banyak peluang belajar di luar negeri.
Bilangan penuntut Malaysia di luar negeri juga terhad.
8. Oleh sebab itu, desakan telah dibuat supaya diadakan
sebuah institusi khas untuk kaum Cina. Tidak dapat
dinafikan juga bahawa pada masa itu perasaan perkauman amat
tebal, dan ada educationists Cina yang mahu supaya sistem
pelajaran Cina dilaksanakan oleh Kerajaan bagi orang Cina,
walaupun ini akan menjejaskan perpaduan kaum di Malaysia.
Sebenarnya penubuhan sebuah universiti Cina dituntut oleh
ekstremis Cina ketika itu.
9. Penubuhan Kolej ini adalah solution yang dipilih oleh
Kerajaan dan pendekatan ini adalah satu pendekatan yang
dirasakan sesuai dengan keadaan di masa itu, di mana
hubungan kaum begitu tegang sehingga tercetus peristiwa 13
Mei.
10. Lebih 20 tahun telah berlalu dan keadaan di Malaysia
telah berubah. Kini Malaysia sudah mencapai banyak
kemajuan. Walaupun Dasar Ekonomi Baru (DEB) berjaya
meningkatkan pencapaian Bumiputera, kedudukan bukan
Bumiputera sebenarnya telah menjadi lebih baik. Hakikatnya
ialah pada masa ini pencapaian Bumiputera dalam bidang
pelajaran masih ketinggalan. Peratusan profesional
Bumiputera masih terlalu rendah berbanding dengan peratusan
Bumiputera dalam masyarakat.
11. Justeru itu kita masih perlu memberi peluang yang lebih
kepada Bumiputera. Kuota dalam universiti masih diperlukan
dan institusi, seperti ITM, masih penting.
12. Walaupun demikian keadaan sudah berubah. Peluang
pelajaran untuk bukan Bumiputera sudah bertambah kerana
kemampuan mereka dan peluang yang lebih luas untuk menuntut
di luar negeri. Sungguhpun Kerajaan memberi banyak biasiswa
kepada Bumiputera, peratusan mereka di luar negeri hanya
rata-rata 15 peratus sahaja daripada jumlah penuntut
Malaysia. Keadaan ini menjejaskan usaha mengimbangkan
bilangan penuntut Bumiputera dengan bukan Bumiputera.
13. Di samping itu institusi pelajaran bukan Kerajaan dalam
negeri telah bertambah. Ini diikuti dengan program twinning
dengan universiti-universiti luar negeri yang membolehkan
lebih ramai rakyat mendapat pelajaran tinggi dengan mudah
dan kos yang lebih rendah.
14. Untuk mengurangkan lagi kos pelajaran, Kerajaan akan
membenarkan universiti-universiti luar negeri mengadakan
kampus tempatan. Dengan ini adalah diharapkan lebih ramai
rakyat Malaysia mendapat peluang pelajaran tinggi. Dalam
hal ini, tidak dapat dinafikan bahawa penuntut bukan
Bumiputera akan menikmati peluang pelajaran yang lebih.
15. Inilah scenario yang terdapat sekarang. Soal yang
perlu ditanya ialah apakah peranan yang harus dimainkan oleh
Kolej Tunku Abdul Rahman? Keadaan sekarang daripada segi
peluang pelajaran bagi semua kaum sudah banyak berubah.
Apakah exclusivity dan pendekatan Kolej ini masih
diperlukan?
16. Satu perkara yang penting bagi kita ialah perpaduan
kaum dan identiti bangsa Malaysia. Sudah banyak kemajuan
dicapai setelah 34 tahun merdeka. Rakyat Malaysia daripada
semua kaum sekarang lebih fasih dalam Bahasa Malaysia.
Kebudayaan dan keseniaan Malaysia juga sudah terbentuk yang
berteraskan kebudayaan Melayu serta mengandungi unsur-unsur
kebudayaan dan seni berbagai-bagai kaum. Di samping itu,
Bahasa ibunda masing-masing masih terselamat, tidak seperti
di negara-negara lain termasuk negara-negara maju, yang
begitu angkuh dengan liberalisma mereka tetapi berusaha
menghapuskan bahasa dan kebudayaan kaum yang terasing
daripada kaum asli, iaitu definitive people.
17. Dalam hal ini, apakah kaum bukan Bumiputera perlu
curiga dengan masa depan mereka dan bahagian mereka dalam
kemajuan negara ini?
18. Kini kita telah merancang dan berusaha menjadikan
Malaysia sebuah negara maju menjelang tahun 2020. Langkah-
langkah permulaan ialah pelancaran Rancangan Malaysia Keenam
(RM6) dan Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP2)
untuk dekad ini. Kita juga telah membentuk Dasar
Pembangunan Nasional (DPN) bagi menggantikan Dasar Ekonomi
Baru (DEB).
19. DEB telah berjaya meningkatkan sedikit pencapaian
Bumiputera walaupun matlamat 30% tidak tercapai. Oleh itu
DPN bertujuan untuk meningkatkan lagi pencapaian Bumiputera
supaya agihan kekayaan di negara ini akan menjadi lebih
adil. Ke arah ini kita berkehendakkan kualiti dan bukan
kuantiti. Dan kali ini kita memerlukan kerjasama yang lebih
bermakna daripada bukan Bumiputera. Jika DPN berjaya, bukan
Bumiputera tidak akan rugi seperti juga DEB tidak merugikan
bukan Bumiputera. Sebenarnya DEB adalah satu-satunya sosio-
economic engineering yang berjaya berbanding dengan
pencapaian sosialisma dan komunisma dalam pengagihan
kekayaan negara di kalangan semua rakyat. Oleh itu adalah
berfaedah bagi bukan Bumiputera menjayakan DPN dengan jujur
dan ikhlas.
20. Jika RM6, RRJP2 dan DPN dijayakan oleh semua kaum,
negara kita akan berjaya mengorak langkah pertama ke arah
Wawasan 2020. Dengan pertumbuhan kek ekonomi pada tahun
2020 menjadi 8 kali ganda lebih besar daripada sekarang,
semua kaum akan mendapat nikmat yang bertambah. Tetapi
agihan kekayaan antara kaum hendaklah adil. Bahkan adalah
diharapkan bahawa keadilan yang akan berlaku akan
mengurangkan jarak perpisahan antara kaum sehingga ia tidak
lagi menjadi isu. Pada tahun 2020 isu keturunan sepatutnya
menjadi irrelevant kerana masing-masing berupaya bersaing
tanpa handicap.
21. Bangsa Malaysia pada tahun 2020 akan mempunyai
identitinya yang tersendiri, tidak bercorak negara asal
mana-mana kaum. Kita akan mempunyai budaya dan seni yang
khusus berbentuk Malaysia. Confidence semua warganegara
akan kebolehan mereka adalah sama dalam semua bidang.
Pencapaian juga tidak lagi dapat dikaitkan dengan kaum.
22. Kearah Wawasan 2020 ini apakah Kolej Tunku Abdul Rahman
masih perlu mengekalkan falsafahnya? Perkembangan yang
sudah berlaku sekarang ini memerlukan perubahan pandangan
Kolej ini. Apatah lagi dengan Wawasan 2020.
23. Daripada sekarang Kolej Tunku Abdul Rahman perlu
mengkaji semula peranannya dalam konteks Malaysia yang sudah
berubah dan dengan perubahan-perubahan yang akan berlaku.
Falsafah Kolej ini yang digubal pada tahun enam puluhan
sudah lapok dan perlu dikaji semula dan ditukar.
24. Kerajaan tidak bermaksud untuk memaksa. Kerajaan lebih
suka kepada tindakan sukarela. Terpulanglah kepada Kolej
Tunku Abdul Rahman memikirkan masa depannya.
25. Integrasi kaum yang berkesan sekali berlaku di bangku
sekolah. Ramai daripada ibu bapa bukan Bumiputera yang
menghantar anak mereka ke Sekolah Rendah Kebangsaan.
Perbuatan ini tidak menjadikan anak mereka orang Melayu
tetapi sebaliknya membentuk peribadi Malaysia tanpa
menghapuskan unsur keturunan.
26. Mereka lebih mudah bercampur gaul, sesuai dengan
masyarakat Malaysia yang diidam-idamkan. Lebih ramai rakyat
Malaysia yang terdiri daripada mereka ini di masa depan,
maka lebih selamat dan lebih berjayalah Malaysia.
27. Justeru itu, kita semua hendaklah membendung sedikit
sentimen yang tidak sealiran dengan matlamat negara untuk
membentuk Malaysia yang bersatu-padu, beridentiti Malaysia
dan berdaya-maju ke tahap yang ditujukan pada tahun 2020.
28. Hari ini mempunyai makna yang besar bagi graduan-
graduan yang akan menerima ijazah. Di samping bergembira
dengan kejayaan ini, saudara-saudari juga harus bersyukur
kerana di Malaysia kita mempunyai peluang untuk meningkatkan
taraf hidup kita dalam masyarakat. Masa depan kita adalah
cerah dan tidak ada limit bagi kita mengejar cita-cita kita.
29. Saudara-saudari terhutang budi kepada masyarakat yang
memberikan peluang untuk melanjutkan pelajaran. Saudara-
saudari seharusnya membalas budi kepada masyarakat. Saya
yakin saudara-saudari akan menjadi rakyat Malaysia yang
bertanggungjawab. Saya harap saudara-saudari akan bersama-
sama dengan rakyat Malaysia yang lain daripada semua
keturunan berusaha menjayakan negara ini supaya menjadi
sebuah negara maju menjelang tahun 2020.
30. Saya mengucapkan tahniah kepada semua graduan dan
berharap saudara-saudari semua akan mencapai kejayaan.
|
|