Oleh/By : DATO' SERI DR. MAHATHIR BIN MOHAMAD
Tempat/Venue : PWTC, KUALA LUMPUR (K.L)
Tarikh/Date : 10/01/92
Tajuk/Title : MAJLIS KONGRES EKONOMI
BUMIPUTERA KETIGA
Assalamualaikum warahmatullahi wabarakatuh.
Alhamdulillah, bersyukur kita ke hadrat Allah Subhanahu
wa Ta'ala kerana dengan limpah kurniaNya dapat kita
berkumpul di Dewan ini sempena perasmian Kongres Ekonomi
Bumiputera Ketiga.
2. Kongres yang ketiga ini amat penting kerana ia
merupakan satu forum untuk melahirkan hasrat, pandangan,
syor dan cadangan bagi meningkatkan penglibatan dan prestasi
Bumiputera dalam bidang perniagaan dan perusahaan dan
mewujud serta membangunkan satu Masyarakat Perdagangan dan
Perindustrian Bumiputera (MPPB) seperti yang disyorkan dalam
Dasar Pembangunan Nasional (DPN). Mewujudkan masyarakat
Bumiputera yang lebih aktif dalam perniagaan dan
perindustrian menjadi lebih mendesak memandangkan negara
kini mempunyai matlamat untuk menjadi negara maju menjelang
tahun 2020. Kita tidak mahu melihat Bumiputera berada di
peringkat kaum membangun yang mundur apabila negara
meningkat menjadi negara maju.
3. Kesedaran bahawa orang Melayu jauh ketinggalan telah
lama dirasai. Sebelum negara mencapai kemerdekaan,
penyertaan dan penglibatan orang Melayu dalam aktiviti
ekonomi boleh dikatakan tidak wujud sama sekali. Ketika
zaman penjajah, usaha pembangunan penjajah menitikberatkan
eksploitasi sumber hasil negara bagi kepentingan mereka
tanpa menghiraukan agihan kekayaan ekonomi negara secara
adil kepada rakyat berbilang kaum. Penekanannya lebih
tertumpu kepada pembangunan infrastruktur untuk memudahkan
pengeluaran hasil industri milik penjajah. Bahawa dalam
proses ini orang Melayu semakin ketinggalan dalam bidang
perniagaan dan perusahaan tidak di anggap sebagai masalah
Kerajaan.
4. Apabila orang Melayu membantah penubuhan Malayan Union
kerana akan melemahkan lagi kedudukan mereka, pihak penjajah
cuba menyejukkan perasaan orang Melayu dengan menawarkan
sebuah agensi pembangunan desa, iaitu Rural and Industrial
Development Authority atau RIDA. Pihak penjajah menganggap
lima juta ringgit untuk RIDA memadai bagi mengatasi masalah
ekonomi orang Melayu.
5. Sekarang kita telah merdeka 34 tahun dan kita telah
membentuk berbagai-bagai dasar, mengadakan peruntukan ribuan
juta ringgit, menubuhkan beberapa bank serta agensi-agensi
khusus, dan mengadakan kongres-kongres ekonomi, konvensyen,
woksyop dan lain-lain lagi. Namun masalah penyertaan
Bumiputera dalam bidang ekonomi masih belum selesai.
6. Betapa besarnya masalah ekonomi Bumiputera ini dapat
dilihat daripada peristiwa 13 Mei 1969. Walaupun peristiwa
ini lebih merupakan peristiwa politik, sebenarnya ia
menunjukkan kebimbangan orang Melayu khususnya terhadap
kedudukan ekonomi mereka jika mereka kehilangan kuasa
politik. Jika orang Melayu yakin kedudukan mereka begitu
kukuh daripada segi ekonomi, mereka tidak akan mudah
bertindak seperti pada 13 Mei, 1969.
7. Oleh itu sebagai satu cara untuk menstabilkan politik
di Malaysia, langkah-langkah telah diambil selepas 1969
untuk mengimbangkan kedudukan ekonomi Bumiputera dengan
bukan Bumiputera melalui Dasar Ekonomi Baru atau DEB.
8. Tidak ada siapa yang dapat menafikan bahawa DEB
berkesan dan berjaya meningkatkan penyertaan Bumiputera
dalam bidang ekonomi melalui pendekatan serampang dua mata,
iaitu membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat.
Walaupun matlamat 30 peratus Bumiputera dalam bidang ekonomi
tidak tercapai, pencapaian 20 peratus adalah satu kejayaan
yang besar. Harus diingat bahawa 20 peratus merupakan
peningkatan hampir 1000 peratus daripada 2 peratus yang
dimiliki oleh Bumiputera sewaktu DEB dimulakan. Pertumbuhan
ekonomi negara pada masa yang sama adalah dalam lingkungan 7
peratus setahun atau hampir 300 peratus dalam jangkamasa 20
tahun. Jika dihalusi lagi 20 peratus bahagian Bumiputera
adalah daripada ekonomi yang telah tumbuh empat kali ganda,
dan bukan 20 peratus daripada ekonomi tahun 1970.
9. Kita boleh berpuas hati dengan pencapaian yang tinggi
ini tetapi pencapaian ini dibuat dalam konteks yang luar
biasa, keadaan yang sengaja diada-adakan dan bukan dalam
konteks ekonomi biasa. Kebanyakan pencapaian ini adalah
hasil peranan badan-badan amanah yang ditubuh oleh Kerajaan
sebagai kepentingan Bumiputera. Yang bakinya adalah hasil
peluang perniagaan dengan Kerajaan yang diberi khusus kepada
Bumiputera. Sebagai contoh hampir semua kontrak binaan bagi
Bumiputera adalah projek Kerajaan. Hampir tidak ada kontrak
yang diperolehi oleh Bumiputera dalam pasaran luar Kerajaan.
Hanya dalam bidang profesional sahaja terdapat kejayaan
Bumiputera dalam pasaran terbuka.
10. Oleh kerana pencapaian 20 peratus adalah hasil usaha
dan iklim yang bukan semulajadi, maka kemampuan Bumiputera
bersaing dan mengekalkan hak dan bahagian mereka jika iklim
biasa dikembalikan adalah disangsi. Bahkan pada pandangan
Kerajaan hampir semua 20 peratus milik Bumiputera ini akan
hilang jika perlindungan yang ada sekarang dihapuskan.
Besar kemungkinan kita telah mencapai 30 peratus seperti
matlamat DEB tetapi 10 peratus daripada yang diperolehi oleh
Bumiputera itu telah dijual balik kepada bukan Bumiputera
untuk mendapat keuntungan cepat.
11. Penyakit ini perlu diakui jika kita betul-betul ingin
mengubatinya. Perlindungan politik seperti yang terdapat
sekarang bukanlah perkara yang kekal. Hari ini sudah ada
orang Melayu yang sanggup mengenepikan kepentingan orang
Melayu kerana ingin tempat tertentu bagi diri sendiri. Dan
orang Melayu pun bukan bersatu hati tetapi semakin berpecah
dan lebih asyik bersengketa sesama sendiri. Dalam pada itu
ada pula jenis orang Melayu yang memandang ringan apa yang
ditafsir sebagai kejayaan di dunia dan sanggup melemahkan
diri sendiri dan orang Melayu demi kepentingan kononnya
perjuangan keIslaman mereka.
12. Memandangkan kepada keadaan dan aliran ini maka
Bumiputera perlu mampu bersaing dalam bidang perusahaan dan
perniagaan tanpa apa-apa perlindungan dalam pasaran biasa.
Langkah pertama untuk meningkatkan kemampuan Bumiputera
dalam bidang ekonomi ialah dengan mengenali dan mengakui
akan adanya kelemahan atau penyakit-penyakit yang menyerang
mereka. Selagi mereka tidak sanggup mengenalpasti dan
mengakui penyakit-penyakit ini selama itulah ubat yang tidak
tepat akan digunakan atau bukan penyakit sebenar yang
diubati tetapi symptomnya sahaja.
13. Apakah dianya penyakit yang perlu diubati? Penyakit
utama ialah kurang keyakinan bahawa Bumiputera boleh berjaya
tanpa keistimewaan-keistimewaan tertentu. Tuhan tidak
menjadikan Bumiputera kurang sempurna daripada manusia lain.
Mereka sempurna dan berwibawa. Kelemahan dan kegagalan
mereka adalah disebabkan sikap dan pendekatan mereka
sendiri. Inilah penyakit yang memerlukan pengakuan oleh
mereka.
14. Memang pahit untuk mengakui hakikat ini. Jika mereka
cuba menipu diri seperti orang yang mengidap penyakit
jantung meyakinkan diri bahawa ia "terkena" atau "dibuat"
orang dan dengan itu perlu diubati oleh bomoh dengan jampi,
maka keadaannya tidak akan dapat dipulihkan. Sebaliknya
dengan menerima bahawa penyakitnya serius dan memerlukan
pembedahan yang besar, maka kemungkinan ia dipulih adalah
lebih baik. Demikian juga dengan penyakit yang menyerang
Bumiputera dalam bidang perniagaan dan perusahaan. Mereka
boleh memulihkan diri jika mereka mengakui bahawa mereka
kurang yakin kepada diri sendiri. Jika masalah kurang
percaya kepada kebolehan diri ini dapat diatasi, maka
sebahagian besar daripada halangan terhadap kejayaan
Bumiputera akan dapat dihapuskan.
15. Selepas negara mencapai kemerdekaan dan teraju
pemerintahan dipegang sendiri oleh rakyat, dan orang Melayu
dan Bumiputera memegang tampok yang besar, keinginan untuk
sama-sama menikmati hasil pembangunan negara seperti kaum
lain telah meningkat. Berikutan daripada keinginan ini,
Kongres Ekonomi Bumiputera yang pertama telah diadakan pada
tahun 1965 dan Kongres Ekonomi Bumiputera kedua diadakan
pada tahun 1968 bagi membincang dan merenung hakikat sebenar
kedudukan Bumiputera daripada segi ekonomi. Hasil daripada
Kongres pertama, MARA telah muncul menggantikan RIDA sebagai
agensi untuk menggerakkan masyarakat Melayu dan Bumiputera
dalam bidang perdagangan dan perindustrian. Di samping itu,
penubuhan Bank Bumiputra Malaysia Berhad (BBMB) dan beberapa
perbadanan dan syarikat-syarikat lain juga jelas membuktikan
betapa Kerajaan sanggup menerima dan melaksanakan keputusan
Kongres bagi membela nasib Bumiputera.
16. Kedudukan dan pencapaian ekonomi Bumiputera sekali
lagi mendapat perhatian serius selepas peristiwa 13 Mei
1969. Analisis terhadap sebab-sebab tercetusnya rusuhan
kaum menunjukkan bahawa salah satu faktor asas yang
menggugat keharmonian kaum di negara ini ialah soal
ketidakseimbangan ekonomi antara mereka. Hasil perundingan
yang mendalam di kalangan Bumiputera sendiri dan juga di
kalangan bukan Bumiputera, ialah lahirnya Dasar Ekonomi
Baru.
17. DEB digubal bertujuan memperbaiki ketidakseimbangan
antara kaum terutamanya daripada segi agihan kekayaan negara
dan membasmi kemiskinan. Ia merupakan satu "social engi-
neering exercise" yang berani bagi mana-mana masyarakat.
18. Pertumbuhan ekonomi dalam era DEB telah dapat
meningkatkan penyertaan Melayu dan Bumiputera dalam ekonomi
negara keseluruhannya. Agihan kekayaan berasas "kek
ekonomi" yang membesar tidak menjejaskan jumlah mutlak
kekayaan kaum-kaum lain dan juga penguasaan saham oleh orang
asing di negara ini. Dalam erti kata lain, Malaysia telah
menghadapi masalah perbezaan ekonomi antara kaum dengan
mengubalkan dasar dan program yang radikal tetapi adil.
Rampasan harta seperti disesetengah negara tidak dilakukan
di bawah DEB.
19. Pelaksanaan DEB telah banyak membawa kemakmuran kepada
Bumiputera dan juga kaum-kaum lain di negara ini. Usaha
membasmi kemiskinan di kalangan semua kaum di bawah DEB
telah menghasilkan kejayaan yang besar. Kadar kemiskinan
negara telah dapat dikurangkan dengan banyaknya dan pada
masa ini terdapat hanya kira-kira seratus enam puluh
sembilan ribu isirumah yang masih dikategorikan sebagai mis-
kin. Daripada jumlah ini pula, hanya kira-kira seratus
empat puluh tiga ribu isirumah sahaja yang dianggap benar-
benar miskin atau dikategorikan sebagai keluarga termiskin.
Malangnya apabila para pengkritik membincangkan DEB, mereka
menumpukan hanya kepada agihan saham syarikat besar.
Peluang pelajaran, subsidi berbagai-bagai jenis, tabung
pinjaman, biasiswa dan galakan kepada industri untuk
mengatasi pengangguran, pertambahan berbagai-bagai jenis
perniagaan kecil tidak disebut sama sekali.
20. Kita harus sedar bahawa penghapusan kemiskinan amat
penting dalam proses pencapaian matlamat penyusunan semula
masyarakat, lebih-lebih lagi untuk mewujudkan sebuah
Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB).
Hanya jika masyarakat dapat melepaskan diri daripada
belenggu kemiskinan barulah ia mampu menyusun langkah untuk
mengambil peluang-peluang perniagaan dan perindustrian
dengan lebih berkesan. Sebaliknya usaha-usaha yang terlalu
tertumpu kepada strategi menyusun semula dan menggalakkan
pembangunan usahawan mungkin akan menyebabkan jurang
perbezaan ekonomi di kalangan masyarakat Bumiputera sendiri
menjadi lebih besar. Oleh kerana itulah Kerajaan sentiasa
memberi penekanan terhadap pembangunan infrastruktur
terutamanya di kawasan luar bandar di mana terdapat ramai
yang miskin. Tidak ada negara lain di dunia yang membuat
peratusan peruntukan sebesar Malaysia untuk membasmi
kemiskinan.
21. Peranan pertumbuhan ekonomi dalam menjayakan kedua-dua
matlamat DEB adalah kritikal. Agihan kekayaan tidak boleh
dilakukan jika ekonomi tidak tumbuh. Agihan kekayaan yang
sedia ada hanya akan menjadikan semua pihak sama miskin.
Dalam keadaan semua pihak miskin, punca kewangan untuk
membasmi kemiskinan atau menyusun semula masyarakat tidak
akan ada. Segala-galanya bergantung kepada kesihatan dan
pertumbuhan ekonomi.
22. Usaha menyusun semula masyarakat telah banyak memberi
pengajaran kepada kita. Daripada segi pemilikan kekayaan,
khasnya dalam sektor korporat, kita dapati masyarakat
Bumiputera mampu mencapai satu peningkatan yang
membanggakan, iaitu daripada tahap 2 peratus pada tahun 1970
kepada 20 peratus pada tahun 1990.
23. Pencapaian Bumiputera dalam bidang pembangunan sumber
manusia dan gunatenaga adalah baik. Pada tahun 1970,
peratusan Bumiputera dalam bidang-bidang profesional yang
berkaitan secara langsung dengan bidang perdagangan,
perindustrian dan perkhidmatan seperti arkitek, jurutera,
akauntan dan peguam amatlah kecil. Pada tahun 1990, kita
telah berjaya meningkatkan peratusan Bumiputera dalam
bidang-bidang berkenaan. Di samping itu, jumlah pelajar
Bumiputera yang telah memasuki bidang-bidang latihan
teknikal dan kemahiran juga telah meningkat. Sungguhpun
peningkatan jumlah ini masih jauh lebih rendah berbanding
dengan bukan Bumiputera, jumlah ini tidak mungkin tercapai
jika tidak kerana DEB. Kebanyakan daripada Bumiputera yang
mendapat pelajaran tinggi datang daripada keluarga miskin
atau yang tidak mampu. Sekaligus ia menafikan tuduhan
kononnya DEB menguntungkan keluarga kaya atau keluarga
tertentu sahaja.
24. Namun daripada segi hakmilik dan penyusunan semula
gunatenaga, adalah jelas bahawa hasrat DEB untuk membentuk
satu masyarakat perdagangan dan perindustrian di kalangan
Bumiputera belum tercapai. Sungguhpun daripada segi jumlah,
bilangan syarikat yang dimiliki oleh Bumiputera di kedua-dua
sektor korporat dan bukan korporat telah meningkat, bilangan
tersebut sebenarnya kecil daripada segi saiz dan perolehan
jika dibandingkan dengan yang dimiliki oleh bukan
Bumiputera. Dalam industri-industri perkhidmatan seperti
dagangan borong dan runcit, perkhidmatan perkapalan,
perhotelan dan penginapan, pengangkutan dan industri kecil,
peningkatan kepada 34 peratus pemilikan Bumiputera daripada
segi bilangan pada tahun 1988, tidak diimbangi dengan
perolehan daripada perniagaan yang hanya berjumlah 21
peratus. Ini mungkin kerana jenis perniagaan dan industri
yang dipilih oleh Bumiputera tidak produktif atau lemah.
25. Dalam sektor perdagangan borong dan runcit pula,
daripada kira-kira dua ratus sepuluh ribu lesen yang
dikeluarkan oleh Pihak Berkuasa Tempatan di Semenanjung
Malaysia pada penghujung tahun 1990, hanya 28 peratus
dimiliki oleh peniaga-peniaga Bumiputera. Daripada jumlah
ini, kebanyakannya merupakan perniagaan kecil-kecilan.
26. Saiz perniagaan Bumiputera purata adalah kecil. Kira-
kira 77 peratus daripada usahawan Bumiputera yang berdaftar
sebagai pembekal dengan Kementerian Kewangan mempunyai
purata modal berbayar kurang daripada tiga puluh ribu
ringgit. Kebanyakan daripada kontraktor-kontraktor yang
berdaftar dengan Pusat Khidmat Kontraktor adalah di dalam
kelas F. Walaupun ini mungkin disebabkan oleh kurang
kemudahan kredit, tetapi prestasi kebanyakan daripada
kontraktor Bumiputera yang kurang baik menghalang
peningkatan mereka ke kelas yang lebih tinggi. Dengan ini
pembekalan dan kontrak oleh Bumiputera dengan Kerajaan
berjumlah hanya antara 12 hingga 15 peratus daripada nilai
keseluruhan kontrak Kerajaan yang ditawarkan. Sementara ini
menafikan tuduhan bahawa DEB menyekat peluang bukan
Bumiputera, hakikatnya ialah kualiti dan daya saing
Bumiputera dalam bidang ini masih rendah.
27. Dalam konteks pembangunan yang agak pesat, Kerajaan
telah memperuntukkan sebanyak lapan ratus lima perpuluhan
enam juta ringgit di bawah Rancangan Malaysia Keenam kepada
Kementerian Perusahaan Awam untuk berbagai-bagai program
yang bertujuan meningkatkan kemampuan usahawan Bumiputera
melalui latihan dalam bidang keusahawanan yang meliputi
bidang urusniaga, peningkatan motivasi serta bagi membina
sikap yang lebih positif sebagai usahawan serta penyediaan
kemudahan-kemudahan seperti ruangniaga, kemudahan bantuan
modal serta perwujudan peluang-peluang perniagaan.
28. Di samping itu Kerajaan juga telah mengadakan Tabung
Pemulihan Usahawan bagi membantu memulih pengusaha-pengusaha
Bumiputera yang terjejas oleh kemelesetan ekonomi pada
pertengahan tahun 80an. Bersama-sama Permodalan Nasional
Berhad (PNB), Kerajaan juga telah menubuhkan Perbadanan
Usahawan Nasional Berhad dengan modal permulaan sebanyak
tiga ratus juta ringgit bagi memajukan lagi skim latihan dan
pembangunan usahawan Bumiputera. Daripada segi kemudahan
kewangan, terdapat juga kemudahan pinjaman daripada sektor
bank yang cukup untuk membantu perkembangan perniagaan
Bumiputera. Selain daripada itu, usahawan-usahawan
Bumiputera juga telah memohon pinjaman daripada beberapa
skim lain seperti Tabung Khas Pelancongan, Tabung Penyusunan
Semula Industri dan Tabung Projek Perumahan Terbengkalai
yang diwujudkan khas untuk aktiviti-aktiviti perniagaan
tertentu.
29. Justeru itu masalah kemudahan kewangan tidak harus
disalahkan dalam usaha mewujudkan pengusaha-pengusaha
Bumiputera yang dinamis. Peluang-peluang yang disediakan
patut direbut oleh kaum Bumiputera dengan rasa penuh
tanggungjawab dan usaha yang lebih gigih demi untuk kebaikan
negara dan kaum Bumiputera amnya.
30. Dalam bidang penyediaan kemudahan kontrak kepada kaum
Bumiputera, Kerajaan telah mengkhususkan 30 peratus daripada
nilai kerja bagi sesuatu agensi dikhaskan kepada Bumiputera.
Kerajaan juga mengagihkan kontrak-kontrak kerja yang tidak
melebihi $50 ribu ringgit kepada pihak Bumiputera. Bagi
perolehan-perolehan bekalan dan perkhidmatan, kontraktor-
kontraktor Bumiputera telah diberi keutamaan harga.
Kerajaan juga telah mengkhaskan beberapa bidang tertentu di
dalam perolehan Kerajaan untuk disertai oleh Bumiputera
sahaja. Dalam kes-kes tertentu, Kerajaan sanggup memberi
kontrak-kontrak secara rundingan terus kepada pengilang-
pengilang, pengimport atau "franchise holder" Bumiputera.
Dan pendahuluan 15 peratus diberi sebelum pun apa-apa kerja
dijalankan bagi satu-satu kontrak.
31. Jelas bahawa berbagai-bagai usaha telah diambil untuk
meningkatkan lagi penyertaan Bumiputera dalam lapangan
perniagaan dan perindustrian agar tidak ketinggalan dengan
kaum-kaum yang lain. Tetapi pencapaian Bumiputera,
terutamanya di dalam membekal Kerajaan masih belum boleh
dibanggakan. Banyak projek terbengkalai, tidak dilaksanakan
atau dijual terus kepada bukan Bumiputera.
32. Kita boleh terus menyalahkan Kerajaan atau meminta
supaya lebih banyak lagi usaha dibuat untuk menolong
Bumiputera. Tetapi dapatkah kita meyakinkan diri bahawa
masalah kegagalan Bumiputera boleh diatasi hanya melalui
tindakan Kerajaan? Tidakkah ada apa-apa yang boleh dan
patut dibuat oleh Bumiputera sendiri? Tidakkah ada apa-apa
kelemahan di sisi Bumiputera sendiri yang menyebabkan mereka
tidak dapat menggunakan segala yang diperuntukkan kepada
mereka?
33. Kerajaan sedia dipersalahkan jika kegagalan Bumiputera
adalah kerana tindakannya. Tetapi jika kontrak yang diberi
kepada Bumiputera tidak dilaksanakan oleh mereka, atau
dijual atau disub-kontrakkan sepenuhnya kepada bukan
Bumiputera yang kemudiannya tidak menerima bayaran, apakah
dengan menyalahkan Kerajaan prestasi Bumiputera akan
diperbaiki? Apakah Kerajaan yang tidak mahu bertindak
terhadap Bumiputera jenis ini kerana takut tidak popular,
boleh dianggap sebagai sebuah Kerajaan yang baik dan
berkemampuan untuk memperbaiki prestasi Bumiputera?
34. Perkara-perkara ini perlu direnung oleh peserta-peserta
Kongres ini. Pepatah berkata bahawa tidak ada faedahnya
cuba menegakkan benang yang basah. Mereka yang tidak
sanggup menghadapi kebenaran tidak akan dapat mengatasi
masalah mereka. Selama 70 tahun Kerajaan Komunis Russia
menipu diri dengan keengganan mereka mengakui bahawa sistem
mereka menghasilkan kesan yang buruk. Tetapi yang buruk
tidak juga menjadi baik kerana keburukannya tidak diakui.
Akhirnya apabila terpaksa mengakui kegagalan sistem mereka,
"nasi sudah menjadi bubur".
35. Perlukah kita menunggu sehingga keadaan tidak lagi
dapat dipulihkan sebelum kita mengakui kebenaran?
Sepertimana juga penjajahan kita oleh Portugis, Belanda dan
Inggeris, bukan semua kerana salah mereka, demikian juga
kedudukan ekonomi Bumiputera tidak boleh disalahkan semata-
mata kepada penjajah, Kerajaan, kaum lain, sistem, iklim,
dan semua pihak selain daripada diri kita sendiri.
36. Sebenarnya jika kita ikhlas dan sanggup memeriksa diri
sendiri akan kita dapati bahawa banyak kelemahan yang boleh
kita atasi sendiri bagi menjayakan diri kita. Antaranya
ialah sikap untuk "cepat kaya" tanpa risiko. Sindrom ini
yang masih berleluasa dapat diperhatikan apabila Bumiputera
merelakan kaum lain menggunakan nama mereka sama ada dalam
pembelian saham-saham yang dikhaskan kepada Bumiputera atau
untuk mendapatkan lesen dan permit. Cara ini tidak
mempunyai risiko dan pendapatan datang dengan cepat atau
"upfront". Malangnya cara ini akan mengekalkan kejahilan
Bumiputera dalam pengurusan perniagaan.
37. Modal adalah satu masalah yang dihadapi oleh semua
peniaga. Tidak ada peniaga di mana-mana yang mempunyai
cukup modal. Modal pinjaman pun tidak pernah cukup.
Kurangnya modal bagi Bumiputera berlaku daripada sebelum ada
MARA, Bank Bumiputra dan bermacam-macam tabung Kerajaan
sehinggalah semua kemudahan ini diadakan. Jika berbagai-
bagai tabung diadakan lagipun masalah kurang modal akan
terus melanda peniaga Bumiputera. Jika ditunggu sehingga
ada modal yang cukup, maka tidak ada perniagaan yang boleh
diadakan. Hanya ada satu cara sahaja bagi masalah kurang
modal, dan caranya ialah dengan menyesuaikan perniagaan
dengan modal dan bukan modal dengan perniagaan. Insya-
Allah, jika perniagaan berjaya dan semua hutang dibayar
mengikut jadual, mendapat modal yang cukup akan menjadi
mudah. Nothing fails like failure, nothing succeeds like
success.
38. Namun Kerajaan bersedia untuk menimbang apa juga
cadangan untuk mengatasi masalah kekurangan modal di
kalangan Bumiputera.
39. Keyakinan akan kemampuan diri perlu disertai dengan
penerimaan bahawa jalan yang mudah dan cepat tidak ada.
Untuk mengatasi kelemahan Bumiputera dan mencapai kejayaan
kesabaran dan ketekunan diperlukan. Mereka yang ingin kaya
cepat akan jatuh dengan teruknya. Dan ini telah kita lihat
berkali-kali berlaku. Mungkin ada yang percaya bahawa
kemalangan yang menimpa orang lain tidak akan menimpa diri
sendiri. Kepercayaan ini adalah khayalan semata-mata. Apa
yang berlaku kepada orang lain kerana amalan yang tidak baik
akan berlaku juga kepada diri sendiri jika amalan yang
serupa diamalkan.
40. Kesabaran adalah penting dalam mencapai kejayaan dalam
bidang perniagaan dan perusahaan. Biar lambat asalkan
selamat bukan pepatah kosong. Mereka yang mudah tawar hati
tidak akan berjaya. Kekayaan yang datang dengan mudah akan
pergi dengan mudah. Matlamat kita bukan pencapaian tiga
puluh peratus buat beberapa ketika tetapi pemilikan yang
berkekalan. Hanya dengan menjual saham atau AP atau kontrak
yang diterima daripada Kerajaan boleh memberi pendapatan
yang diidami tetapi daripada segi agihan kekayaan kepada
Bumiputera, perbuatan itu menghalang matlamat kaum bangsa.
Lebih sedih lagi ialah pendapatan yang diperolehi secara
mudah ini tidak kekal. Yang kaya cara ini akan menjadi mis-
kin dan merana semula.
41. Dalam usaha untuk menambah peluang bagi Bumiputera,
Kerajaan memberi banyak keistimewaan kepada mereka. Ini
termasuklah lesen, permit import, kontrak, pinjaman,
peluang, tempat, tawaran yang rendah dan wang pendahuluan.
Jika semua ini diguna dengan baik dan diurus dengan cekap,
pencapaian DEB mungkin lebih daripada 30 peratus. Tetapi
kita semua tahu apa yang berlaku. Dalam keinginan untuk
meraih kekayaan dengan cepat segala lesen, peluang, kontrak
dan lain-lain lagi didagangkan. Akibatnya hasil yang
terbesar diperolehi oleh pihak lain. Dengan ini bukan
sahaja jurang perbezaan Bumiputera/bukan Bumiputera
dikekalkan tetapi menjadi lebih jauh lagi.
42. Sebaliknya jika ada kesabaran dan ketekunan dan segala
peluang diguna dan diurus dengan baik, bukan sahaja
pendapatan yang lebih besar akan didapati, tetapi kecekapan
yang diperolehi akan meningkatkan daya saing Bumiputera
dalam pasaran terbuka. Dan ini bermakna penyertaan
Bumiputera dalam perdagangan akan terus dikekalkan.
43. Perniagaan dan perusahaan memerlukan etika yang baik.
Ada yang berpendapat bahawa ramai pengusaha dan peniaga
berjaya kerana menipu. Tidak sesiapa dapat menafikan bahawa
ada daripada peniaga dan pengusaha yang kaya raya kerana
menipu. Antara mereka ialah Robert Maxwell, Charles Keating
Junior, Ivan Boesky, Michael Milken dan lain-lain. Mungkin
ada yang belum dikesan.
44. Namun lebih ramai yang berjaya kerana usaha yang gigih
dan kejujuran. Walaupun mungkin ada orang yang secara
semulajadi cekap dalam bidang perniagaan tetapi bagi siapa
sahaja pengalaman yang baik dan berpanjangan tetap berkesan
mencanaikan kecekapan. Kelulusan Masters in Business Admin-
istration atau MBA baik sebagai asas tetapi pengalamanlah
yang akan memberi hasil daripada pelajaran pengurusan asas
ini. Dan pengalaman memerlukan masa dan pendedahan. Sebab
itu kesabaran adalah penting.
45. Ada negara yang bertindak menukar Kerajaan atau Perdana
Menteri apabila prestasi negara merosot. Mungkin prestasi
yang merosot ini disebabkan oleh Kerajaan atau Perdana
Menteri. Tetapi jika kemerosotan prestasi disebabkan oleh
sikap rakyat atau kelemahan mereka, penukaran Kerajaan atau
Perdana Menteri tidak akan berjaya memulihkan prestasi
negara.
46. Demikian juga ada negara yang berpendapat ekonomi
negara boleh diperbaiki melalui dasar atau undang-undang
atau cukai atau faedah pinjaman. Jika benarlah perkara-
perkara ini sahaja yang menyebabkan prestasi merosot, maka
perubahan kepada perkara-perkara ini mungkin dapat
memulihkan keadaan. Tetapi jikalau kelemahan berada di
tempat lain, sebarang perubahan dasar atau undang-undang
tidak akan membawa apa-apa kesan.
47. Kita perhatikan bahawa peralihan yang radikal sedang
berlaku dalam perdagangan antarabangsa. Negara-negara yang
dahulunya mengeksport barang-barang buatan sekarang
mengeskport bahan mentah. Sebaliknya negara-negara yang
dahulunya mengeksport bahan mentah kini mengeskport barang-
barang buatan yang canggih. Dengan ini negara-negara yang
dahulunya pengeskport barang-barang buatan cuba menggunakan
kuasa politik untuk kononnya membuka pasaran yang tertutup
kepada barang-barang mereka. Tetapi sebenarnya barang-
barang mereka sudah tidak competitive, baik daripada segi
harga atau pun kualiti.
48. Sekali lagi kita lihat contoh bagaimana penyakit yang
diubati dengan ubat yang tidak tepat atau tidak kena, tidak
dapat memulihkan keadaan. Kelemahan negara-negara industri
lama ialah mereka sudah hilang sifat-sifat yang menjadikan
mereka pengeluar barang-barang yang bermutu dengan harga
yang berpatutan. Sekarang mereka sudah tidak lagi compet-
itive dan paksaan politik tidak akan menyelesaikan masalah
mereka. Hanya dengan memperbaiki mutu dan harga barang-
barang mereka baharulah mereka dapat menembusi semula
pasaran yang mereka telah hilang.
49. Demikian juga dengan masalah prestasi Bumiputera dalam
bidang ekonomi. Kerajaan boleh membuat berbagai-bagai
dasar, undang-undang dan menyediakan bermacam-macam
kemudahan. Sedikit sebanyak tindakan Kerajaan ini akan
membantu pencapaian yang diharapkan. Tetapi jika kelemahan
yang ada pada Bumiputera tidak diatasi sebarang tindakan
Kerajaan tidak akan menyelesaikan masalah penyertaan
Bumiputera dalam perdagangan dan perindustrian.
50. Kongres Ekonomi Bumiputera Ketiga ini bukan dirancang
oleh Kerajaan. Idea ini datang daripada Dewan Perniagaan
dan Perindustrian Melayu. Kerajaan hanya mengambil
bahagian. Oleh kerana Kongres Pertama dan Kedua adalah
anjuran Kerajaan, tidak dapat tidak, peranan dan sokongan
Kerajaan untuk Kongres kali ini juga diperlukan. Bukanlah
menjadi niat Kerajaan untuk menghalang kritikan terhadap
Kerajaan kerana pencapaian yang rendah bagi Bumiputera dalam
bidang ekonomi. Kerajaan sedia mendengar segala kritikan
dan menerima usul-usul dan cadangan-cadangan yang dihasilkan
oleh Kongres ini. Sepertimana pihak peniaga dan pengusaha
Bumiputera perlu berterus-terang, Kerajaan juga perlu
berterus-terang jika semua pihak ingin mendapat manfaat
daripada Kongres ini.
51. Atas cadangan Kerajaan, Kongres ini disertai juga oleh
bukan Bumiputera. Ini ialah kerana bukan Bumiputera boleh
memainkan peranan yang penting bagi menjaya atau
menggagalkan segala rancangan untuk mengimbangkan ekonomi
Bumiputera dengan bukan Bumiputera. Dengan penyertaan bukan
Bumiputera, kita berharap mereka akan lebih memahami hasrat
Kongres ini dan dengan itu mereka akan memainkan peranan
yang lebih positif.
52. Satu daripada sebab kegagalan DEB ialah pendekatan yang
diambil oleh bukan Bumiputera. Mereka lebih suka rakan
Bumiputera mereka tidak menerima risiko perdagangan dan
tidak aktif dalam pengurusan. Dengan ini, selama-lamanya
peniaga Bumiputera akan jahil dan akan terus bergantung
kepada mereka.
53. Mungkin dengan ini mereka akan beruntung tetapi dengan
ini juga mereka akan dibebankan dengan DEB demi DEB selama-
lamanya. Adalah lebih baik bagi mereka menentukan rakan
Bumiputera mereka menyertai secara bersungguh-sungguh.
Mereka tidak akan rugi kerana risiko akan ditanggung juga
oleh rakan Bumiputera mereka.
54. Kerjasama Bumiputera dengan bukan Bumiputera memerlukan
toleransi dan kesabaran. Adalah didapati bahawa syarikat
Bumiputera sukar membesar. Ini ialah kerana apabila
seseorang rakan atau pekerja berpendapat ianya sudah cukup
cekap, maka ia akan meninggalkan syarikat untuk menubuhkan
syarikatnya sendiri. Jika rakan kongsi atau majikannya
bukan Bumiputera, lebih banyak alasan didapati untuk
berpisah. Oleh sebab itu jarangkali terdapat perkongsian
Bumiputera dengan bukan Bumiputera yang kekal. Dengan itu
kesempatan untuk rakan Bumiputera belajar adalah terbatas.
55. Masalah ini perlu diatasi. Syarikat besar diakui lebih
mampu berjaya daripada syarikat kecil. Dalam beberapa
bidang perusahaan tidak ada tempat sama sekali untuk
syarikat kecil. Justeru itu, Bumiputera dengan bukan
Bumiputera perlu belajar bekerjasama dan bersikap lebih
toleran terhadap masing-masing. Dengan cara ini baharulah
dapat diadakan perkongsian yang bermakna di antara
Bumiputera dan bukan Bumiputera dan masing-masing dapat
mempelajari kecekapan masing-masing.
56. Kerjasama Bumiputera dengan bukan Bumiputera bukan
sahaja baik dalam usaha mencapai matlamat DEB dan Dasar
Pembangunan Nasional (DPN) tetapi juga baik untuk politik
dan negara. Hakikatnya ialah kita tidak boleh mengadakan
dua ekonomi yang berasingan dalam negara kita. Ekonomi
Bumiputera dan bukan Bumiputera mestilah diintegrasikan
untuk mengelak perasaan iri hati bagi mana-mana pihak.
57. Justeru itu penyertaan bukan Bumiputera dalam Kongres
ini adalah penting. Mereka mempunyai peranan dalam Kongres
ini dan dalam perlaksanaan resolusi-resolusi tertentu
Kongres ini.
58. Mungkin ini dianggap terlalu optimistik tetapi dalam
apa juga rancangan atau pendekatan kita perlu kepada "opti-
mism". Tanpa harapan besar tidak mungkin beberapa rancangan
kita mencapai kejayaan. Cita-cita dan harapan besar -- ambi-
tion and high expectation yang munasabah -- adalah
sebahagian daripada apa juga rancangan.
59. Kongres Ketiga ini diadakan sejurus selepas pelancaran
DPN bagi menggantikan DEB. Antara matlamat utama DPN ialah
mewujudkan Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian
Bumiputera (MPPB). Sudah tentu Kerajaan mempunyai peranan
yang besar dalam mewujudkan MPPB ini. Sudah tentu juga
masyarakat Bumiputera mempunyai pendapat berkenaan dengan
peranan dan tindakan yang harus diambil oleh Kerajaan. Dan
Kerajaan memberi pengakuan akan menimbang dengan sewajarnya
segala cadangan berkenaan apa yang perlu diperbuatkan oleh
Kerajaan untuk mewujudkan MPPB dan melaksanakan apa yang
mampu dibuat olehnya dengan bersungguh-sungguh.
60. Tetapi yang harus diingat ialah yang akan menjadi
anggota MPPB ini ialah individu Bumiputera. Bukan semua
Bumiputera akan menganggotainya. Hanya sebilangan kecil
Bumiputera sahaja yang akan menjadi anggota golongan ini.
Dan mereka ini perlu mempunyai kebolehan-kebolehan tertentu.
61. Masalah yang akan dihadapi ialah bagaimana menentukan
siapa yang harus dibantu oleh Kerajaan supaya menjadi
anggota MPPB ini. Apakah dapat kita mengenalpasti mereka
melalu minat mereka, atau kelulusan mereka, ataupun ukuran-
ukuran lain? Walau apapun kriteria yang digunakan akan ada
mereka yang kecewa kerana kononnya ada pilih kasih.
62. Sebelum daripada ini tidak ada mana-mana negara atau
masyarakat yang secara sengaja cuba mewujudkan satu kumpulan
pedagang dan pengusaha daripada kalangan rakyatnya. Jika
ada pedagang dan pengusaha, mereka wujud dengan sendirinya,
setelah berjaya mengatasi bermacam-macam masalah dan
rintangan.
63. Keputusan untuk sengaja mengadakan kumpulan ini
bermakna pilihan perlu dibuat melalui kriteria tertentu dan
kemudian bantuan perlu diberi. Tidak mungkin semua yang
berminat akan dipilih.
64. Permodalan Nasional Berhad sudahpun memulakan usaha ke
arah ini. Adalah jelas bahawa bukan sahaja minat yang
diperlukan, tetapi juga kemampuan kewangan dan pengalaman
pengurusan. Ini bermakna hanya mereka yang sudahpun
menunjukkan prestasi yang memuaskan dan sanggup melabur wang
sendiri yang akan diberi pertolongan tertentu. Untuk
menentukan mereka ini mampu menghadapi realiti dunia
perniagaan, bantuan yang diberi ini pun bukanlah percuma.
65. Pendekatan ini adalah jauh berbeza dengan pendekatan
semasa DEB dilaksanakan. Di masa DEB, kelayakan mendapat
bantuan bergantung sama ada calon itu Bumiputera atau tidak
sahaja. Adalah jelas pendekatan ini mudah disalahgunakan
dan tidak berjaya mewujudkan MPPB.
66. Kerajaan sebenarnya sudah mengenalpasti banyak lapangan
dan jurusan yang berpotensi bagi penyertaan Bumiputera, sama
ada yang kecil atau yang besar. Seperti juga dengan bidang
kerja, pertemuan minat dengan peluang menjadi masalah.
Kebanyakan daripada bidang yang dikenalpasti mungkin tidak
diminati oleh individu Bumiputera. Malangnya jika individu
Bumiputera mahu membuat apa yang diingininya sahaja,
perwujudan MPPB tidak akan berkesan. Justeru itu,
Bumiputera hendaklah sanggup menyesuaikan diri dengan
peluang dan bukan sebaliknya.
67. Satu Kongres Bumiputera tidak mungkin menyelesaikan
atau mengenalpasti semua masalah Bumiputera. Mungkin
Kongres ini akan diturut dengan lain-lain Kongres,
konvensyen, woksyop dan sebagainya.
68. Bahayanya ialah terlalu banyak perbincangan, usul dan
desakan tidak akan memberi masa untuk melaksanakan apa-apa
keputusan dengan berkesan. Sementara kita harus kaji
pencapaian dari semasa ke semasa, kita juga harus memberi
masa yang mencukupi bagi pelaksanaan membuahkan hasil.
69. Satu pendekatan yang dipersoalkan ialah penswastaan dan
kesannya terhadap penyertaan Bumiputera. Memandang kepada
kelemahan Bumiputera, ada kemungkinan penswastaan akan
menambah bahagian bukan Bumiputera dan menjejaskan
pencapaian DEB.
70. Sebenarnya cadangan penswastaan hanya dibuat setelah
badan-badan kepentingan Bumiputera, umpamanya PNB, sudah
mencukupi dan berkemampuan. Sehingga kini bahagian
Bumiputera tidak terjejas kerana penswastaan walaupun
peningkatannya terjejas sedikit kerana ada individu
Bumiputera termasuk pekerja yang mencari keuntungan cepat
dengan menjual saham mereka.
71. Tetapi daripada penswastaan banyak peluang dan
pengalaman dalam bidang pengurusan dan perniagaan telah
diperolehi oleh Bumiputera dan mereka telah membuktikan
kebolehan mereka. Dengan perkataan lain, proses penswastaan
juga menolong mengenalpasti mereka yang boleh menjadi
anggota MPPB. Justeru itu Kerajaan akan meneruskan proses
penswastaan yang jelas membawa lebih banyak kebaikan
daripada keburukan, lebih-lebih lagi dalam keadaan Kerajaan
tidak mampu menanggung beban pembiayaan kemudahan awam yang
selalu rugi. Penswastaan sebenarnya telah menolong proses
pembangunan yang diperlukan untuk menjayakan DEB, dan
diyakini akan menjayakan DPN.
72. Kekhuatiran terhadap penswastaan dalam usaha mencapai
matalamat DPN tidak harus ada. Pandangan yang positif
hendaklah ditunjuk oleh Bumiputera dan mereka harus mencari
peranan dan peluang dalam proses penswastaan untuk
menjayakan lagi DPN.
73. Akhir kata saya berharap Kongres ini dapat berjalan
dengan baik dan mencapai matlamatnya. Saya mengucapkan
ribuan terima kasih kepada semua pihak yang terlibat dalam
menjayakan Kongres.
74. Dengan ini, saya dengan sukacitanya merasmikan Kongres
Ekonomi Bumiputera yang Ketiga ini.
Wabillahitaufik walhidayah wassalamualaikum
warahmatullahi wabarakatuh.
|
|