Oleh/By : DATO' SERI DR. MAHATHIR BIN MOHAMAD
Tempat/Venue : DEWAN RAKYAT, KUALA LUMPUR
Tarikh/Date : 18/01/93
Tajuk/Title : SEMASA MEMBENTANGKAN RANG
UNDANG-UNDANG AKTA PERLEMBAGAAN
(PINDAAN) 1993
Tuan Yang di-Pertua,
Saya mohon mencadangkan iaitu Rang Undang-Undang
bernama Suatu Akta untuk meminda Perlembagaan dibacakan kali
yang kedua sekarang.
Tuan Yang di-Pertua,
Izinkan saya memperkenal dan mengulas Akta yang telah
saya sebutkan tadi.
2. Ketika negara menuntut kemerdekaan, pemimpin-pemimpin
negara yang telah mendapat kemenangan besar dan sokongan
padu dalam Pilihanraya Umum tahun 1955 telah membuat pilihan
supaya sistem pemerintahan di negara ini ialah sistem
Demokrasi Berparlimen atau 'Parliamentary Democracy' dan
Raja Berperlembagaan atau 'Constitutional Monarchy'.
3. Sistem ini dipilih kerana semasa negeri-negeri Melayu
diperintah melalui sistem feudal dengan kuasa di tangan
Raja, negeri-negeri Melayu adalah begitu lemah dan
pentadbirannya berada dalam keadaan kucar-kacir. Negeri-
negeri ini tidak dapat menentukan keamanan dan
menguatkuasakan undang-undang. Akibatnya negeri-negeri ini
terpaksa meletakkan diri di bawah naungan kuasa-kuasa asing
seperti Cina, Siam dan Barat. Akhirnya semua negeri Melayu
ditakluki oleh British dan diperintah sebagai tanah jajahan
British melalui perjanjian di antara Raja-Raja yang
memerintah dengan pihak Kerajaan British.
4. Selepas Perang Dunia Kedua, Raja-Raja Melayu berharap
apabila British mentadbir semula kedudukan mereka sebagai
Raja yang berada di bawah nasihat pegawai-pegawai British
akan dikembalikan. Negeri-negeri Melayu akan sekali lagi
diperintah oleh British walaupun tidak seperti Singapura,
Pulau Pinang dan Melaka, di mana British berkuasa penuh.
5. Bagi majoriti rakyat Melayu negeri-negeri Semenanjung,
mereka juga bersedia menerima pemerintahan di mana
keMelayuan negeri-negeri Melayu diakui oleh British,
walaupun pentadbiran dikuasai hampir sepenuhnya oleh
British. Namun ada pendapat di kalangan sebilangan orang
Melayu bahawa negeri-negeri Melayu sepatutnya dibebaskan
daripada pemerintahan kolonial British sama sekali.
6. Orang Melayu hanya sedar akan kemungkinan mereka
diketepikan dan menjadi pengemis di negeri mereka sendiri
apabila Raja-Raja Melayu tunduk kepada ugutan MacMichael dan
menandatangani perjanjian baru dengan British yang
menyerahkan negeri-negeri Melayu terus kepada British untuk
diperintah sebagai tanah jajahan takluk British sama seperti
Singapura, Pulau Pinang dan Melaka.
7. Oleh kerana begitu mudah Raja-Raja menyerahkan
Singapura, Pulau Pinang dan Pangkor kepada penjajah dan
kemudiannya menyerah pula negeri-negeri Melayu, maka rakyat
tidak lagi boleh menerima sistem yang memberi kuasa hanya
kepada Raja dan rakyat tidak diberi peranan apa-apa dalam
politik negara. Lagi pun selepas Perang Dunia Kedua, Sistem
Raja berkuasa penuh sudah menjadi lapok di seluruh dunia.
Di merata-rata tempat Sistem Beraja ditamatkan terus. Di
mana ia dikekalkan, kuasa Raja dihadkan oleh Perlembagaan
atau undang-undang asas negara. Justeru itu, semasa
Persekutuan Tanah Melayu menuntut kemerdekaan, pemimpin-
pemimpin rakyat telah mengkaji sistem-sistem pemerintahan
dengan mengambilkira sejarah negeri-negeri Melayu dan
sistem-sistem pemerintahan lain.
Tuan Yang di-Pertua,
8. Sistem pemerintahan lama negeri-negeri Melayu adalah
sistem feudal di mana Raja berkuasa penuh tanpa Perlembagaan
yang ditulis. Sistem feudal ini ditentukan oleh adat yang
sering dimanipulasikan dengan sewenang-wenangnya oleh pihak
berkuasa. Jika pihak yang berkuasa melampaui adat, pegawai-
pegawai istana atau rakyat sukar untuk menegur dan membuat
sebarang dakwaan. Tetapi apabila keadaan menjadi terlalu
buruk, kemungkinannya ialah adat diketepikan dan
pemberontakan berlaku. Tetapi cara ini tetap membawa kesan
yang buruk tanpa menjamin bahawa pemberontakan akan
memperbaiki keadaan.
9. Oleh itu lahirlah pendapat bahawa Raja perlu diletak di
bawah suatu Perlembagaan yang menentukan kedudukan dan
peranan Raja. Dengan cara ini Raja tidak lagi boleh
bertindak dengan sewenang-wenangnya. Kuasa Raja akan
ditentukan oleh Perlembagaan, iaitu undang-undang asas
negara. Namun ada Raja yang sanggup menyerahkan negeri
sendiri kepada kuasa asing tanpa menghiraukan Perlembagaan.
10. Namun semasa sistem Raja Berperlembagaan digubal untuk
Persekutuan Tanah Melayu, yang ketika itu menuju
kemerdekaan, penggubal-penggubal perlembagaan masih percaya
Raja-Raja akan patuh bukan sahaja kepada yang tersurat
tetapi juga yang tersirat di dalamnya -- iaitu semangat yang
terdapat dalam Perlembagaan.
11. Di zaman penjajahan British, oleh kerana mereka boleh
menaik atau menurunkan Raja, maka Raja menerima nasihat
pemerintah kolonial. Perkara ini dimasukkan dalam
perjanjian di antara pihak British dengan Raja-Raja Melayu
di mana nasihat 'British Resident' atau 'British Adviser'
mesti dipohon dan dipatuhi oleh Raja melainkan berkenaan
agama Islam dan adat istiadat Melayu. Bagi British, nasihat
yang mesti dipatuhi oleh Raja tidaklah ganjil kerana dalam
sistem Kerajaan di Britain, 'King' atau 'Queen' mereka mesti
menerima nasihat Kerajaan. Jika tidak, Raja akan diturunkan
dari takhta. Oleh itu apabila King Edward VIII berkeras
untuk berkahwin dengan seorang janda, baginda terpaksa turun
dari takhta atas nasihat Kerajaan, walaupun tidak ada
peruntukan khusus untuk tindakan ini. Yang dikuatkuasakan
bukan undang-undang tetapi kepentingan politik negara, dan
Raja-Raja British memang akur kepada politik negara. Sebab
itulah sebelum pun Parlimen British memutuskan supaya Queen
Elizabeth membayar cukai pendapatan, Baginda sendiri baru-
baru ini membuat keputusan untuk membayar cukai pendapatan.
Perlembagaan British, walaupun tidak bertulis, dipatuhi
daripada segi semangat dan adat.
12. Oleh kerana Raja-Raja Melayu di zaman kolonial telah
mematuhi nasihat, maka dipercayai bahawa masalah Raja
bertindak di luar undang-undang tidak akan berlaku.
13. Penggubal undang-undang dan pengasas pemerintahan
Persekutuan Tanah Melayu yang merdeka juga percaya
peruntukan bahawa Raja tidak boleh didakwa di mahkamah
hanyalah sebagai petanda kemuliaan Raja dan bukan sebagai
hak untuk melakukan jenayah. Sudah tentu penggubal
Perlembagaan dan pengasas kemerdekaan negara tidak bermaksud
peruntukan ini memberi hak kepada Raja untuk membelakangkan
undang-undang civil dan criminal. Raja Berperlembagaan atau
Constitutional Monarchy tidak pernah memberi keistimewaan
atau privilege kepada Raja untuk melakukan jenayah. Tetapi
jika Raja tersalah semasa menjalankan tugas rasmi, Raja
adalah bebas daripada tuduhan. Ini adalah kerana yang
bertanggungjawab dan boleh didakwa ialah Kerajaan.
14. Dalam usaha menentang Malayan Union dan mengembalikan
negeri-negeri Melayu dan negeri-negeri Selat kepada 'status
quo ante' iaitu keadaan sebelum Perang Dunia Kedua, rakyat
telah memainkan peranan yang penting walaupun tidak
diperuntukkan oleh undang-undang. Adalah jelas kepada
rakyat pada masa itu bahawa Raja tanpa sokongan rakyat mudah
dikuasai oleh pihak penjajah dan pihak-pihak lain. Justeru
itu, rakyat perlu diberi hak dalam politik dan pentadbiran
negara. Peranan rakyat mestilah ditentukan oleh undang-
undang.
15. Memandangkan hakikat ini dan sekali lagi dengan
mengambil contoh dari Britain, Persekutuan Tanah Melayu yang
merdeka memilih sistem Demokrasi Berparlimen. Rakyat akan
melantik wakil mereka ke Dewan Rakyat dan Dewan-Dewan
Undangan Negeri yang menjadi penggubal utama undang-undang
dan dasar-dasar negara. Ini menentukan rakyat boleh
memainkan peranan mereka dengan tertib dan tersusun.
16. Tetapi sekali lagi mengikut sistem di Britain, undang-
undang hanya menjadi sah setelah ditandatangani oleh Raja.
Di Britain, ini tidak menjadi masalah kerana Raja tidak
mungkin menolak nasihat Jemaah Menteri. Tetapi di Malaysia
perkataan nasihat, yang penggubal perlembagaan percaya akan
mempunyai makna yang sama seperti di Britain dan juga di
zaman penjajah, tidak ditafsirkan dengan jelas. Oleh itu
pihak Raja boleh menolak nasihat Kerajaan.
17. Jika Kerajaan diakui terdiri daripada wakil-wakil yang
dipilih oleh rakyat untuk menentukan rakyat berkuasa, tetapi
nasihat Kerajaan berkemungkinan tidak diterima, ini bererti
Demokrasi Berparlimen tidak wujud dan rakyat tidak berkuasa
sepenuhnya. Dalam perkara-perkara tertentu bukan sahaja
persetujuan Yang di-Pertuan Agong diperlukan, tetapi juga
persetujuan Majlis Raja-Raja.
18. Walaupun wakil rakyat bebas bercakap dalam Dewan Rakyat
dan Dewan-Dewan Undangan Negeri mengenai apa juga tajuk,
tetapi mereka tidak boleh menyentuh diri Raja-Raja kerana
sebarang kritikan atau teguran terhadap Raja boleh ditakrif
sebagai hasutan dan mereka boleh didakwa di bawah Akta
Hasutan. Peruntukan ini adalah hasil pindaan yang dibuat
pada tahun 1971. Sebelum ini, teguran terhadap Raja boleh
dibuat di dalam dewan. Di Britain dan di negara-negara
lain, ahli-ahli Parlimen bebas menegur atau mengkritik Raja.
Adalah jelas bahawa menegur dan mengkritik Raja tidak
menghapus kedaulatan Raja.
19. Sementara halangan ke atas teguran ini dikatakan akan
memelihara kemuliaan Raja, tetapi apabila Raja tidak
ditegur, maka ia tidak akan sedar akan kesalahan yang telah
dilakukannya. Dengan itu, mungkin lebih banyak kesalahan
akan dilakukan dan kesalahan ini mungkin akan menjadi lebih
serius. Ini bukan sahaja akan mencemarkan kemuliaan Raja,
bahkan juga boleh menimbulkan kebencian rakyat terhadap
Raja. Tidaklah benar jika dikatakan larangan terhadap
mengkritik Raja akan memelihara kemuliaan Raja. Sebenarnya
kemuliaan Raja akan tercemar kerana larangan ini.
20. Dengan kemungkinan Raja menolak nasihat serta bebas
daripada teguran dan sebarang tindakan keadilan, maka Raja
sebenarnya bukan Raja Berperlembagaan lagi tetapi menjadi
Raja mutlak. Sekali lagi Demokrasi Berparlimen tidak wujud
kerana tidak ada tindakan undang-undang yang boleh diambil
terhadap Raja yang tidak menerima nasihat Kerajaan rakyat
dan melakukan kesalahan.
21. Pada tahun 1983, tindakan telah diambil untuk meminda
Perlembagaan supaya sekurang-kurangnya kuasa Yang di-Pertuan
Agong menolak rang undang-undang yang dilulus oleh Parlimen
dibatalkan. Usaha ini berjaya tetapi tidak sepenuhnya.
Yang diluluskan akhirnya ialah kuasa Yang di-Pertuan Agong
menolak rang undang-undang Parlimen dikurangkan sedikit
dengan mengadakan peruntukan baru bahawa Baginda boleh
merujuk balik kepada Parlimen jika Baginda enggan
menandatangani rang undang-undang yang telah diluluskan oleh
Parlimen. Jika Parlimen meluluskannya sekali lagi, sama ada
dengan pindaan atau tidak, maka rang undang-undang itu akan
menjadi undang-undang yang sah dalam jangkamasa 30 hari
(Perkara 66(4) Perlembagaan) walaupun tidak ditandatangani
oleh Yang di-Pertuan Agong.
22. Tetapi kelulusan secara ini terhad kepada perkara-
perkara yang tidak menyentuh hak-hak dan keistimewaan-
keistimewaan Raja-Raja. Untuk meminda peruntukan
Perlembagaan yang menyentuh Raja-Raja, Majlis Raja-Raja
perlu memberi persetujuan.
23. Di peringkat negeri, tidak ada pindaan dibuat kepada
Perlembagaan negeri. Dengan itu tidak ada undang-undang
yang boleh diluluskan tanpa ditandatangani oleh Raja. Ini
bermakna kuasa Raja-Raja di negeri-negeri mengatasi kuasa
Dewan-Dewan Undangan Negeri yang mewakili rakyat.
24. Peruntukan-peruntukan ini tidak menjadi masalah jika
tidak ada tentangan pendapat di antara Raja-Raja dengan
Dewan-Dewan Undangan, atau tidak ada perbuatan yang salah
yang dilakukan oleh Raja-Raja, atau tidak ada adat Melayu
yang tidak suka memburukkan hubungan dengan Raja-Raja.
Malangnya oleh kerana Menteri-Menteri Besar dan Perdana
Menteri adalah orang Melayu yang enggan bermasam muka dengan
Raja, maka apabila Raja membuat sesuatu yang tidak
sepatutnya dilakukan, tidak ada teguran yang berkesan yang
dibuat. Jika ada pun, keengganan Raja mengambil berat akan
teguran penasihat-penasihat rasmi ini tidak mendatangkan
apa-apa tindakan kepada Raja.
25. Justeru itu dalam sejarah Malaysia yang merdeka,
tindakan Raja-Raja dan pihak-pihak yang berlindung di
belakang Raja yang melampaui hak dan keistimewaan Raja,
semakin lama semakin serius. Kemungkinannya ialah ia akan
menjadi lebih serius lagi di masa-masa hadapan. Jika tidak
ada pindaan undang-undang, seperti yang dicadangkan ini,
tidak syak lagi bahawa perkara-perkara yang lebih buruk akan
berlaku yang mana ini akan menyebabkan institusi Raja
dibenci oleh rakyat. Bukanlah mustahil jika satu hari kelak
tuntutan dibuat untuk menghapuskan Sistem Beraja sama sekali
walau apa pun yang diperuntukan oleh Perlembagaan.
26. Justeru itu pindaan yang dicadangkan ini bertujuan
mengelak atau menghalang daripada meningkatnya perasaan
benci kepada Raja yang boleh membawa kepada tuntutan untuk
menghapuskan Sistem Beraja. Pindaan ini adalah untuk
menyelamatkan Raja-Raja sendiri dan sistem Raja
Berperlembagaan. Untuk memperkuatkan lagi peruntukan
Perlembagaan bagi mengekalkan Sistem Beraja, peruntukan
dibuat supaya sebarang syor atau cadangan untuk menghapuskan
Sistem Beraja akan ditakrif sebagai hasutan dan tertakluk
kepada Undang-Undang Hasutan.
27. Pindaan ini tidak menyentuh keistimewaan-keistimewaan
yang diberi kepada Raja-Raja. Raja-Raja akan terus bertaraf
Raja, dan kemudahan-kemudahan yang disediakan kepada Raja
dan keluarga di-Raja mengikut Perlembagaan dan undang-undang
akan diteruskan.
28. Untuk menentukan sistem Raja Berperlembagaan benar-
benar berkesan, maka tiga pindaan perlu dibuat kepada
Perlembagaan Persekutuan. Yang pertama ialah peruntukan
Perlembagaan berkenaan dengan kekebalan Raja-Raja daripada
sebarang tindakan undang-undang seperti dalam Fasal (1)
Perkara 32 yang mana selepas perkataan "mahkamah" ditambah
perkataan "tetapi hanya berkenaan dengan apa-apa jua yang
dilakukan atau ditinggalkan daripada dilakukan olehnya dalam
perjalanan atau yang berupa sebagai perjalanan fungsi-
fungsinya di bawah mana-mana undang-undang bertulis". Ini
bermakna tidak ada tindakan mahkamah yang boleh diambil
terhadap Raja dalam menjalankan tugas rasminya.
29. Kekebalan Raja atau Sovereign Immunity adalah suatu
prinsip feudal -- satu konsep kononnya 'The King can do no
wrong'. Mengikut Dr. Hogg dalam bukunya 'Liability of the
Crown' konsep ini berasas kepada alasan bahawa seorang Raja
tidak boleh didakwa dalam mahkamahnya sendiri. Alasan ini
sudah lama dipersoal dan ditolak oleh pakar-pakar undang-
undang di Eropah seperti Adams yang merasakan tidak ada
keraguan bahawa feudal lords diletak di bawah mahkamah
mereka sendiri -- 'No doubt at all of the subjection of
feudal lords to their own courts'.
30. Di bawah Government of India Act 1935 Governor General
atau Governor adalah kebal hanya semasa melakukan tugas
rasmi.
31. Di Amerika Syarikat, tuntutan Presiden Nixon supaya
dianya dikecualikan daripada suatu peruntukan undang-undang
telah ditolak oleh Supreme Court.
32. Di England, Queen tidak boleh ditangkap dan penangkapan
sesiapa tidak boleh dibuat dalam kawasan istana. Juga
dakwaan terhadap Queen tidak boleh dibuat dalam mahkamah.
33. Tetapi dalam satu kertas yang membincangkan Constitu-
tional Law of India, di bawah Crown Proceedings Act bagi En-
gland peruntukan asal telah dipinda supaya 'Civil
proceedings by and against the Crown' boleh dibuat. Dengan
ini perbezaan 'proceedings' terhadap 'Crown' disamakan
dengan rakyat.
34. Di dalam kertas yang sama disebutkan bahawa adalah
menjadi 'fundamental general rule' bahawa 'His Majesty can-
not sanction any act forbidden by the law'. Apabila Baginda
tidak boleh sanction, Baginda dengan sendirinya tidak boleh
berbuat sesuatu yang salah. Dengan ini, maka 'His Majesty
is under and not above the laws, (and) that he is bound by
them equally with his subjects'.
35. Peruntukan dalam Perlembagaan-perlembagaan Sepanyol,
Belgium, Norway, Denmark, Sweden dan Luxembourg, semuanya
memberi immunity kepada Raja hanya dalam menjalankan tugas
rasmi sebagai Raja. Sebarang kesalahan dalam menjalankan
tugas rasmi akan dipikul oleh Kerajaan atau Menteri.
36. Tidak ada peruntukan khusus dalam mana-mana
Perlembagaan negara-negara Eropah yang memberi immunity
kepada Raja apabila melakukan perbuatan yang tidak rasmi.
Namun Raja-Raja negara-negara berkenaan masih diiktiraf dan
berdaulat. Mereka terus menjadi sovereign dan tidak hilang
sovereignty mereka. Pendapat bahawa Raja hanya berdaulat
jika Raja boleh melakukan jenayah dengan sewenang-wenangnya,
tidak disokong oleh amalan-amalan di negara-negara lain di
zaman ini. Bahkan di zaman dahulu pun Raja kerap dihukum
apabila melakukan kesalahan. Demikian dengan Charles I di
England dan Louis XVI di France.
37. Hanya dalam Perlembagaan Malaysia sahaja yang
diperuntukkan secara khusus bahawa di bawah Artikel 181(2)
bahawa 'no proceedings whatsoever shall be brought in any
court against the Ruler of a State in his personal capac-
ity'.
38. Almarhum Tunku Abdul Rahman Putra al-Haj, Perdana
Menteri pertama negara ini, pernah menulis bahawa kekebalan
atau immunity ini tidak 'satisfactory' kerana 'Raja boleh
membunuh tanpa sebarang tindakan terhadapnya'. Kesan
peruntukan Artikel 181(2) ini amatlah luas. Oleh kerana
Perlembagaan-Perlembagaan Persekutuan dan Negeri adalah juga
undang-undang, Artikel 181(2) sebenarnya membenarkan Raja
melanggar Perlembagaan. Sebab itu apabila Raja berniaga,
walaupun dilarang oleh Perlembagaan, tidak ada apa-apa yang
boleh dibuat oleh Kerajaan. Yang di-Pertuan Agong juga
tidak boleh didakwa dalam mana-mana mahkamah. Tetapi Majlis
Raja-Raja boleh melucutkan jawatannya. Sebaliknya sebagai
Raja, Artikel 181(2) akan melindunginya.
39. Jika Malaysia ingin menjadi sebuah negara yang
mengamalkan Demokrasi Berparlimen dan Raja Berperlembagaan,
kekebalan yang diberikan kepada Raja-Raja perlulah
dihapuskan. Oleh kerana Perlembagaan di negara-negara yang
mengamalkan Sistem Raja Berperlembagaan tidak memberi
kekebalan kepada Raja-Raja mereka, maka penghapusan
kekebalan Raja-Raja Melayu tidak akan menjejaskan sover-
eignty atau kedaulatan mereka. Di zaman moden ini hanya
kerana Raja tidak boleh melakukan jenayah dengan sewenang-
wenangnya tidak akan menjejaskan taraf Raja, terutama di
dalam sebuah negara yang mengamalkan sistem Demokrasi
Berparlimen dan Raja Berperlembagaan.
40. Untuk menentukan bahawa penghapusan kekebalan berkesan,
dua lagi peruntukan dalam Perlembagaan perlu dipinda. Yang
pertama ialah berkenaan dengan peruntukan dalam Artikel
63(2) yang melindungi seseorang yang mengambil bahagian
dalam perbahasan di Parlimen atau Jawatankuasa Dewan
daripada disoal dalam mahkamah, telah dipinda di bawah
Artikel 63(4) jika dianya menyentuh peruntukan Akta Hasutan.
Peruntukan ini dibuat pada tahun 1971. Ini bermakna teguran
terhadap Raja boleh dibuat sebelum 1971 tanpa menjejaskan
kedaulatan Raja. Justeru itu membenar semula wakil-wakil
rakyat mengkritik Raja yang bersalah tidaklah menidakkan hak
atau keistimewaan asli Raja-Raja.
Pindaannya Perkara 63 selepas Fasal(4) berbunyi:-
"(5) Walau apa pun Fasal (4) tidak seorang pun boleh
dikenakan apa-apa prosiding dalam mana-mana mahkamah
berkenaan dengan apa-apa jua yang dikatakan olehnya
tentang Yang di-Pertuan Agong atau seseorang Raja
semasa mengambil bahagian dalam apa-apa prosiding mana-
mana satu Majlis Parlimen atau mana-mana
jawatankuasanya kecuali jika ia menganjurkan
penghapusan kedudukan Berperlembagaan Yang di-Pertuan
Agong sebagai Kepala Utama Negara bagi Persekutuan atau
kedudukan Berperlembagaan Raja sesuatu negeri, mengikut
yang mana-mana yang berkenaan".
Perkara 72 Perlembagaan Persekutuan adalah dipinda dengan
memasukkan selepas Fasal (4) Fasal yang berikut:-
"(5) Walau apa pun Fasal (4) tiada seorang pun boleh
dikenakan apa-apa prosiding dalam mana-mana mahkamah
berkenaan dengan apa-apa jua yang dikatakan olehnya
tentang Raja mana-mana Negeri semasa mengambil bahagian
dalam apa-apa prosiding Dewan Undangan mana-mana Negeri
atau mana-mana jawatankuasanya kecuali jika dia
menganjurkan penghapusan kedudukan Raja itu sebagai
Raja Berperlembagaan Negeri itu".
41. Tafsiran yang dibuat mengenai hasutan terhadap Raja
dalam Perlembagaan adalah begitu luas sehingga tidak ada
apa-apa pun teguran yang boleh dibuat di dalam Parlimen oleh
ahli-ahli Dewan Rakyat atau Dewan Undangan. Dengan itu me-
dia juga tidak berpeluang untuk melapor. Teguran yang boleh
dibuat hanyalah oleh penasihat Raja secara tertutup. Jika
teguran ini tidak berkesan tidak ada apa-apa lain yang boleh
dibuat.
42. Sebenarnya ketiga-tiga Perdana Menteri dahulu, sebagai
penasihat kepada Raja-Raja, telah pun menegur Raja-Raja
berkali-kali semasa mereka berkhidmat. Saya tahu teguran
ini dibuat kerana perkara ini telah dilaporkan dalam
mesyuarat Jemaah Menteri dan juga Majlis Tertinggi UMNO
berkali-kali.
43. Allahyarham Tun Hussein Onn, semasa menjadi Perdana
Menteri, pernah dalam ucapan bertulis di suatu mesyuarat
Majlis Raja-Raja, yang dihadiri hanya oleh Duli-Duli Yang
Maha Mulia atau wakil-wakil mereka sahaja, menegur dengan
kerasnya perbuatan Raja-Raja yang tidak harus dilakukan.
44. Tetapi semua teguran ini tidak berkesan. Perkara-
perkara yang disentuh terus dilakukan juga, bahkan
ditingkatkan. Apa yang tidak pernah dibuat di zaman British
dan pada tahun-tahun awalan Malaysia merdeka, dilakukan
dengan semakin ketara dan meluas.
45. Walaupun hampir semua Perdana Menteri dan Menteri Besar
melaporkan kepada Majlis Tertinggi UMNO akan masalah yang
dihadapi oleh mereka tetapi orang ramai tidak diberitahu.
Justeru itu, orang ramai tidak mengetahui masalah yang
dihadapi oleh Kerajaan. Sebahagian besar daripada mereka
terus percaya bahawa sistem Raja Berperlembagaan berjalan
dengan baik dengan Raja menghormati segala peruntukan dalam
Perlembagaan. Hanya sebilangan kecil daripada rakyat yang
mengetahui dan mereka ini memang tidak senang hati dengan
perbuatan Raja-Raja. Tetapi mereka ini tidak dapat
menyuarakan pandangan dan perasaan mereka ini kerana adanya
Akta Hasutan.
46. Akta Hasutan dan peruntukan berkenaan dengan hasutan
terhadap Raja-Raja dalam Artikel 63(4) Perlembagaan
menghalang rakyat daripada mendapatkan maklumat dan
menyuarakan pendapat mereka. Mereka hanya dapat bercakap
sesama sendiri sahaja. Pemimpin-pemimpin politik, termasuk
pemimpin-pemimpin Kerajaan, memang mendengar dan menyedari
akan pandangan dan kemarahan sebilangan rakyat yang
mengetahui perbuatan Raja. Demikianlah kemarahan mereka
sehingga ada, terutama di kalangan generasi muda, yang
menganggap Sistem Beraja sudah ketinggalan zaman.
47. Tetapi oleh kerana Akta Hasutan dan larangan terhadap
mengkritik Raja, Raja tidak mendengar dan tidak percaya
kepada penasihat mereka apabila maklumat disampaikan
berkenaan kegelisahan rakyat. Raja dan keluarga-keluarga
di-Raja nampaknya berpendapat bahawa semua ini adalah
ciptaan penasihat-penasihat Raja untuk menakutkan Baginda
atau untuk merebut hak Raja.
48. Dalam keadaan ini Raja bukan sahaja akan meneruskan
amalan-amalan yang tidak disenangi atau disukai oleh rakyat
tetapi juga akan melakukan perkara-perkara yang lebih
dibenci oleh rakyat. Jika trend ini tidak disekat, perasaan
rakyat terhadap Raja tentu akan meluap dan menjadi begitu
buruk sehingga pada suatu masa nanti rakyat mungkin tidak
lagi dapat membendung perasaan mereka. Perasaan yang
diluahkan dalam surat-surat kepada akhbar sebenarnya sudah
lama wujud.
49. Dengan izin Tuan Yang di-Pertua, saya ingin membaca
petikan daripada satu rencana yang dihantarkan kepada akhbar
The Straits Times pada tahun 1946 oleh seorang tokoh Melayu
yang terkemuka, apabila British mencadangkan penubuhan
Malayan Union. Tokoh ini kemudian memegang jawatan yang
tinggi dalam Kerajaan. Rencana ini tidak disiarkan oleh
akhbar Straits Times tetapi ia disampaikan kepada saya baru-
baru ini oleh penulis.
50. Penulis ini menyatakan, dengan izin, 'All intelligent
Malay leaders ought now seriously to give most profound and
careful thought to the question whether the time has not ar-
rived when the Malay Royalty (I mean the Sultan and Raja)
should gracefully withdraw themselves altogether'.
51. Jika pandangan seperti ini sudah ada pada tahun 1946,
apakah ia tidak mungkin wujud semula pada tahun 1993 jika
Raja-Raja tidak dihalang daripada melakukan perbuatan-
perbuatan yang tidak diingini?
52. Perlindungan dan keistimewaan yang diberi kepada Raja
bertujuan meletakkan Raja di tempat yang tinggi dan mulia.
Perlindungan dan keistimewaan ini bukanlah untuk membolehkan
Raja melakukan apa sahaja termasuk jenayah. Raja yang sedar
dan faham akan maksud sebenar peruntukan ini akan sentiasa
memelihara daripada mencemar diri dalam perbuatan atau
berkelakuan yang tidak baik dan tidak disukai oleh
masyarakat. Raja yang sedar akan tahu bahawa perbuatan
tidak menghiraukan perasaan dan pandangan masyarakat akan
menyebabkan rakyat akhirnya menyingkirkan Raja, bahkan
menghapuskan Sistem Beraja. Inilah yang berlaku di negara-
negara lain yang sekarang menjadi republik.
53. Di Malaysia lindungan yang diberi amatlah tebal.
Kekebalan Raja daripada undang-undang dan larangan terhadap
teguran, walaupun hanya oleh ahli-ahli Dewan-Dewan Undangan
yang dipertanggungjawabkan untuk mentadbir negara,
mengasingkan Raja daripada dunia sebenar. Dalam keadaan ini
perbuatan dan tingkah-laku Raja akan menjadi lebih buruk
sepanjang masa. Inilah yang berlaku di Malaysia sekarang.
54. Justeru itu, adalah penting Ahli-Ahli Dewan diberi
semula hak menegur Raja dalam perbahasan mereka. Tanpa hak
ini Ahli-Ahli Dewan tidak akan berjaya mengamalkan sistem
Demokrasi Berparlimen dan tidak akan dapat membuktikan
bahawa rakyatlah yang berkuasa dalam sistem ini. Tanpa hak
ini, yang berkuasa ialah Raja dan bukan rakyat.
55. Dengan adanya larangan terhadap menegur Raja, Ahli-Ahli
Dewan sebenarnya tidak dapat memelihara Institusi Raja dan
Sistem Beraja. Justeru itu, kebebasan Ahli-Ahli Dewan
berucap dalam Dewan tidak harus disekat oleh Akta Hasutan
seperti yang diperuntukan di bawah Artikel 63(4) dan 72(4).
Dengan ditambah Artikel 63(5) dan 72(5) Ahli-Ahli Dewan
bukan sahaja boleh memelihara kedudukan Raja, tetapi
institusi Raja Berperlembagaan akan dilindungi oleh
Perlembagaan secara jelas, kerana disebut di dalam Artikel
63(5) dan 72(5) bahawa pengecualian daripada Akta Hasutan
tidak termasuk penganjuran 'penghapusan kedudukan
Berperlembagaan Yang di-Pertuan Agong sebagai Kepala Utama
Negara bagi Persekutuan atau kedudukan Berperlembagaan Raja
sesuatu negeri'.
Tuan Yang di-Pertua,
56. Perkara yang kedua yang boleh menidakkan penghapusan
kekebalan Raja-Raja apabila melakukan sesuatu yang melanggar
undang-undang dalam suatu urusan yang tidak rasmi ialah hak
pengampunan Raja seperti yang diperuntukkan dalam Artikel
42. Dengan peruntukan ini, Raja boleh mengampunkan dirinya
sendiri jika ia dihukum salah oleh mahkamah setelah
kekebalan daripada tindakan undang-undang ditarik balik.
Ini bermakna penarikan kekebalan tidak bermakna dan tidak
berkesan.
57. Justeru itu, Kerajaan bercadang supaya Perkara 38 dan
42 Perlembagaan Persekutuan dipinda seperti dalam Fasal(2)
Perkara 38 dan Fasal(12) Perkara 42.
Fasal (2) Perkara 38 Perlembagaan Persekutuan adalah
dipinda -
(a) dengan menggantikan koma di hujung perenggan (c)
dengan koma bernoktah; dan
(b) dengan memasukkan, selepas perenggan (c),
perenggan yang berikut:
"(d) memberi ampun, reprief dan respit, atau
meremitkan, menggantung atau meringankan
hukuman-hukuman, di bawah Fasal (12) Perkara
42,".
Perkara 42 Perlembagaan Persekutuan adalah dipinda
dengan memasukkan, selepas Fasal (11), Fasal-Fasal yang
berikut:
"(12) Walau apa pun apa-apa jua yang terkandung
dalam Perlembagaan ini, jika kuasa-kuasa yang
tersebut dalam Perkara ini -
(a) kena dijalankan oleh Yang di-Pertua Negeri
sesuatu Negeri dan dikehendaki dijalankan
berkenaan dengan dirinya atau isterinya, anak
lelakinya atau anak perempuannya, kuasa-kuasa
itu hendaklah dijalankan oleh Ketua Menteri
bagi Negeri itu yang bertindak atas nasihat
Lembaga Pengampunan yang ditubuhkan bagi
Negeri itu di bawah Perkara ini dan yang
hendaklah dipengerusikan olehnya;
(b) dikehendaki dijalankan berkenaan dengan Yang
di-Pertuan Agong, Raja sesuatu Negeri, atau
Konsortnya, mengikut mana-mana yang
berkenaan, kuasa-kuasa itu hendaklah
dijalankan oleh Majlis Raja-Raja dan
peruntukan-peruntukan yang berikut hendaklah
terpakai:
(i) apabila menghadiri mana-mana prosiding
di bawah Fasal ini, Yang di-Pertuan
Agong tidak boleh disertai oleh Perdana
Menteri dan Raja-Raja lain tidak boleh
disertai oleh Menteri-Menteri Besar
mereka;
(ii) sebelum membuat keputusannya tentang
apa-apa perkara di bawah Fasal ini,
Majlis Raja-Raja hendaklah menimbangkan
apa-apa pendapat bertulis yang mungkin
telah diberikan oleh Peguam Negara
tentang perkara itu;
(c) dikehendaki dijalankan oleh Yang di-Pertuan
Agong atau Raja sesuatu Negeri berkenaan
dengan anak lelakinya atau anak perempuannya,
mengikut mana-mana yang berkenaan, kuasa-
kuasa itu hendaklah dijalankan oleh Raja
sesuatu Negeri yang dinamakan oleh Majlis
Raja-Raja dan Raja itu hendaklah bertindak
mengikut nasihat Lembaga Pengampunan yang
relevan yang ditubuhkan di bawah Perkara ini.
(13) Bagi maksud perenggan (b) dan (c) Fasal (12), Yang
di-Pertuan Agong atau Raja Negeri yang berkenaan,
mengikut mana-mana yang berkenaan, dan Yang di-Pertua-
Yang di-Pertua Negeri tidak boleh menjadi anggota
Majlis Raja-Raja".
58. Dengan pindaan ini Raja tidak boleh mendengar rayuan
dan mengampun dirinya sendiri. Jika ada Raja atau
Konsortnya yang merayu pengampunan, maka Majlis Raja-Raja
akan mendengar dan memutuskan kes berkenaan.
59. Raja juga tidak boleh mendengar rayuan dan mengampun
anaknya. Majlis Raja-Raja akan melantik seorang Raja lain
untuk mendengar dan memutuskan rayuan pengampunan anak Raja.
60. Dengan pemansuhan kekebalan Raja-Raja daripada tindakan
undang-undang, kecuali ketika menjalankan tugas rasminya,
adalah dipercayai Raja tidak akan melakukan perbuatan-
perbuatan yang boleh didakwa di mahkamah. Dengan ini, Raja
akan dihormati rakyat.
61. Pemansuhan sekatan yang dikenakan terhadap Ahli-Ahli
Parlimen dan Dewan-Dewan Undangan Negeri oleh Akta Hasutan
akan mengelakkan Raja-Raja daripada melakukan sebarang
perbuatan yang mungkin menarik teguran ahli-ahli dewan-dewan
berkenaan.
62. Pemansuhan kuasa mengampun diri sendiri akan menjadikan
tindakan undang-undang lebih berkesan.
63. Tujuan sebenar pindaan-pindaan ini bukan kerana
Kerajaan ataupun rakyat ingin mengheret Raja-Raja ke
mahkamah dengan sewenang-wenangnya. Tujuannya ialah supaya
Raja-Raja akan menghindarkan diri daripada melakukan
perbuatan yang boleh mengakibatkan tindakan undang-undang.
Oleh itu, Raja akan lebih dihormati.
64. Harus diingat bahawa penghormatan rakyat terhadap Raja
tidak boleh ditentukan oleh undang-undang. Dengan izin,
'Respect must be earned'. Mengadakan undang-undang yang
menakutkan rakyat tidak akan membawa 'respect'. Dengan
kesedaran Raja boleh dihadapkan ke mahkamah, Raja tentu akan
mengelak daripada melakukan perbuatan yang akan menyebabkan
rakyat tidak menghormati Raja. Dengan itu, Institusi Beraja
akan lebih dihormati dan lebih berkekalan.
65. Bagi menguatkan usaha mengekalkan Raja dan Sistem
Beraja, sebarang syor atau desakan menghapuskan Sistem
Beraja adalah ditafsirkan sebagai hasutan dan akan didakwa
di bawah Akta Hasutan.
Tuan Yang di-Pertua,
66. Saya berasa amat sedih kerana pada hari ini saya
terpaksa mengemukakan kepada Dewan yang mulia ini satu Rang
Undang-undang untuk meminda Perlembagaan yang sedikit-
sebanyak mencemar nama baik Raja dan Institusi Raja. Dengan
hati yang berat saya telah mengemukakan dan mengulas
pindaan-pindaan yang dicadangkan ini.
67. Kerajaan membuat keputusan untuk meminda Perlembagaan
bukannya tanpa sebab. Sebenarnya seperti yang telah saya
katakan, Kerajaan telah mengelak daripada membuat pindaan
ini semenjak daripada mula kita mencapai kemerdekaan. Kita
mengelak kerana ingin menjaga maruah Raja-Raja. Tetapi
pendekatan secara ini tidak meredakan keadaan. Sebaliknya
keadaan menjadi lebih buruk.
68. Akhirnya dengan berlakunya insiden Raja memukul rakyat
dan sebelum ini satu lagi insiden di mana anak Raja juga
memukul rakyat, Kerajaan tidak dapat memandang ringan
kejadian-kejadian ini tanpa menjejaskan kredibiliti Kerajaan
sebagai pemerintah yang bertanggungjawab.
69. Kerajaan terpaksa membuat pendirian tegas untuk
melindungi rakyat daripada dianiaya oleh Raja. Sudah tentu
pendirian ini tidak dibuat kerana dua insiden ini sahaja.
Sebelum ini terdapat banyak insiden di mana Raja menganiaya
rakyat, Raja menyalahi undang-undang civil dan criminal,
Raja menyalahgunakan wang serta harta Kerajaan dan negara,
Raja menekan dan menganiaya pegawai-pegawai.
70. Insiden di Johor hanyalah dengan izin, 'the straw that
broke the camel's back'. Reaksi rakyat terhadap insiden-
insiden ini jelas menunjukkan bahawa rakyat tidak lagi dapat
menerima dan 'tolerate' perbuatan seperti ini.
Tuan Yang di-Pertua,
71. Memang ada orang tertentu yang seolah-olah ingin
memberi kuasa dan mempertahankan Raja apabila Raja melakukan
jenayah. Mereka cuba memesongkan fikiran rakyat dengan
menuduh bahawa Kerajaan bercadang menghapuskan Sistem
Beraja.
72. Saya ingin menegaskan bahawa Kerajaan Barisan Nasional
tidak bercadang sama sekali untuk menghapuskan Sistem
Beraja. Ini jelas daripada pindaan yang dikemukakan.
Sebarang cadangan untuk menghapuskan Sistem Beraja akan
ditafsir sebagai hasutan dan Kerajaan akan mengambil
tindakan di bawah Akta Hasutan ke atas sesiapa sahaja yang
mengesyor atau bertindak untuk menghapuskan Sistem Beraja.
Tuan Yang di-Pertua,
73. Kerajaan sedar bahawa rakyat, khususnya orang Melayu
menerima dan menyokong Institusi Raja-Raja Melayu. Tuduhan
yang dibuat bahawa Kerajaan bercadang untuk menghapuskan
Sistem Beraja adalah kerana kepentingan politik semata-mata.
Kerajaan yang mewakili majoriti orang Melayu dan kaum-kaum
lain akan mematuhi kehendak rakyat dan tidak akan melakukan
sesuatu yang tidak disukai.
74. Oleh kerana jelas majoriti rakyat berbilang kaum di
negara ini masih menghendaki Sistem Beraja, khususnya Sistem
Raja Berperlembagaan, maka Kerajaan akan menentukan sistem
ini dilindungi oleh Perlembagaan.
Tuan Yang di-Pertua,
75. Ada pihak yang berpendapat bahawa Raja Melayu
diperlukan untuk melindungi orang Melayu. Peristiwa
Perjanjian MacMichael dan Malayan Union jelas membuktikan
bahawa yang sanggup dan mampu melindungi orang Melayu ialah
orang Melayu sendiri. Jika tidak kerana mereka bangun dan
menentang Malayan Union, hari ini orang Melayu akan menjadi
pengemis di negeri sendiri.
76. Percubaan pihak yang cuba menakutkan orang Melayu
terhadap pindaan ini adalah kerana mereka ingin menggunakan
sentimen kaum untuk kepentingan parti mereka. Sejarah
mereka tidak boleh meyakinkan kita bahawa mereka ikhlas.
Mereka inilah yang telah cuba melemahkan orang Melayu dengan
memecahbelahkan UMNO dan mengadakan kerjasama dengan pihak-
pihak tertentu yang diragui oleh orang Melayu.
77. Apakah hanya dengan menghalang Raja daripada melakukan
jenayah maka Raja akan hilang kedaulatan dan tidak lagi
menjadi Raja? Pendapat bahawa Raja hanya boleh menjadi
33
Raja jika ia berhak dan diberi keistimewaan melakukan
jenayah adalah bertentangan dengan konsep Raja sebagai punca
undang-undang. Di zaman dahulu di Barat, Raja memang
mempunyai hak melakukan jenayah. Umpamanya mengikut
kepercayaan kepada konsep, dengan izin, 'Droit du seigneur'
(right of the Lord) atau Hak yang di-Pertuan, Raja berhak
bermalam dahulu dengan semua pengantin baru.
78. Tetapi di Barat pun semua hak ini telah dihapuskan.
Sebab itu di negara-negara Barat yang mengekalkan Sistem
Beraja, tidak ada kekebalan secara khusus bagi Raja. Jika
ada pun sebutan bahawa Raja tidak boleh dihadapkan ke
mahkamah, ini hanyalah formaliti sahaja. Raja, Kerajaan dan
rakyat tahu bahawa jika Raja melakukan jenayah, ia akan
dihadapkan ke mahkamah, dan ia akan diturunkan dari
takhtanya. Justeru itu, Raja di negara Barat tidak akan
dengan sengaja melakukan jenayah.
79. Walaupun jelas Raja-Raja di Barat tidak kebal atau im-
mune daripada tindakan undang-undang dan bukan undang-
undang, Raja masih tetap juga Raja. Mereka masih dihormati
dan disegani.
Tuan Yang di-Pertua,
80. Di zaman British, Raja-Raja Melayu bukan sahaja tidak
kebal tetapi juga berada di bawah telunjuk pegawai-pegawai
British. Mereka boleh dinaikkan atau diturunkan dari
takhta. Satu daripada ugutan MacMichael supaya Raja
menandatangani Perjanjian Malayan Union ialah mereka akan
diturunkan dari takhta jika mereka tidak menandatangani
Perjanjian tersebut.
81. Dalam keadaan sebegini pun, Raja masih terus menjadi
Raja. Rakyat tidak menuntut supaya Raja-Raja disingkir atau
Sistem Beraja dihapuskan walaupun Raja-Raja telah
menyerahkan negeri-negeri Melayu kepada penjajah. Sayugia
diingatkan bahawa pada masa itu Raja-Raja di Indonesia,
India dan Pakistan telah ditolak oleh rakyat yang menuntut
kemerdekaan. Sebaliknya rakyat Malaysia, terutama orang
Melayu dan UMNO, telah berjuang untuk menyelamatkan Raja-
Raja dan Sistem Beraja.
82. Dengan tindakan orang Melayu melawan Malayan Union
adalah jelas bahawa nasib orang Melayu berada di tangan
rakyat Melayu. Keselamatan orang Melayu tidak terjejas
dengan Raja Melayu tidak memiliki hak untuk melakukan
jenayah. Ada pihak yang berkata dengan penghapusan hak Raja
melakukan jenayah, maka orang Melayu tidak akan Melayu lagi
atau akan habislah keistimewaan kedudukan orang Melayu. Ini
tidaklah benar. Ini adalah fitnah. Yang akan menjamin
Melayu terus Melayu dan hak-hak orang Melayu terus
terpelihara ialah orang Melayu sendiri. Merekalah melalui
wakil-wakil dan Kerajaan yang mereka pilih yang mencipta dan
melaksanakan berbagai-bagai rancangan untuk memelihara dan
menebus maruah bangsa Melayu.
Tuan Yang di-Pertua,
83. Seorang Raja telah menyoal kenapakah pindaan
Perlembagaan ini dikaitkan dengan agama Islam sedangkan
Kerajaan ini tidak bersetuju dengan pelaksanaan undang-
undang syarak dan hudud. Menurut Baginda, Baginda sedia
menerima hukum-hukum Islam tanpa immuniti tetapi tidak
sanggup menerima undang-undang negara yang dikatakan bukan
undang-undang Islam.
84. Sama ada direstui atau tidak oleh Baginda, kedudukan
Raja-Raja Melayu semenjak merdeka ditentukan oleh undang-
undang, iaitu Perlembagaan. Undang-undang inilah juga yang
memberi keistimewaan-keistimewaan tertentu kepada Raja. Di
antara keistimewaan ini ialah immuniti daripada tindakan
undang-undang. Jika Raja sanggup menerima immuniti di bawah
undang-undang yang bukan undang-undang Islam, kenapakah
penghapusan immuniti dalam undang-undang yang sama tidak
mahu diterima oleh Raja?
85. Dalam Islam ada dua prinsip yang dipegang kuat
berkenaan dengan undang-undang. Yang pertamanya ialah tidak
ada perbezaan antara umat Islam daripada segi penguatkuasaan
hukum-hukum Islam. Raja dan rakyat adalah sama sahaja.
Immuniti bagi Raja adalah bertentangan dengan prinsip ini.
Menolak penghapusan immuniti supaya dikekalkan perbezaan
antara Raja dan rakyat dalam undang-undang tidak
mencerminkan pegangan yang kuat kepada prinsip Islam.
86. Menerima immuniti daripada undang-undang yang dikatakan
bukan undang-undang Islam, tetapi menolak penghapusan
immuniti ini dalam undang-undang yang sama amatlah
bercanggah dengan dakwaan hanya sanggup menerima undang-
undang Islam sahaja.
87. Islam memberi banyak kelonggaran. Islam mengambilkira
segala faktor dan keadaan yang dihadapi oleh umatnya.
Demikian dalam menunaikan ibadat pun keadaan alam
sekeliling, kesihatan individu dan keadaan semasa
diambilkira. Oleh itu, sembahyang boleh dilakukan tanpa
gerak badan tertentu, tanpa menghadapi kiblat, didahulukan,
dikemudiankan atau dicantumkan, berjemaah atau berseorangan.
Rakyat Palestin yang dihalau keluar oleh Pemerintahan Zionis
boleh sembahyang tanpa menanggalkan kasut. Dalam ibadat-
ibadat lain kelonggaran juga diberikan. Demikian juga
dengan penguatkuasaan hukum hudud. Keadaan alam sekeliling
dan masyarakat perlu diambilkira. Sebab itu tidak banyak
negara yang majoriti penduduknya terdiri daripada orang
Islam yang melaksanakan hukum hudud. Yang melaksanakannya
pun tidak melaksanakan dengan sepenuhnya.
88. Kerajaan tidak menolak hukum hudud. Pelaksanaannya
mestilah mengambilkira keadaan negara di mana penduduk
Islamnya hanya merupakan 56 peratus dan mereka masih daif
dalam berbagai-bagai bidang. Pentadbiran yang menolak
kelonggaran yang diberikan oleh Islam sebenarnya tidak
mematuhi ajaran Islam. Islam tidak menyuruh orang Islam
atau Kerajaan Islam melaksanakan hukum Islam secara membuta-
tuli sehingga boleh membinasakan diri. Sebab itu Nabi
menyuruh pengikutnya pergi ke Habsyah untuk menyelamatkan
diri. Sebab itu Nabi berhijrah ke Madinah untuk
menyelamatkan Islam dan perjuangan Islam.
89. Jika keadaan mengizinkan, kita akan menguatkuasakan
hukum hudud. Tetapi janganlah sementara kita menunggu hukum
hudud dilaksanakan, kita melakukan sesuatu yang bertentangan
dengan ajaran Islam. Sebenarnya jenayah yang dilarang dalam
undang-undang negara ini adalah juga yang dilarang oleh
agama Islam. Apakah Raja berkenaan mahu kebebasan melakukan
jenayah ini hanya kerana kita belum boleh melaksanakan hukum
hudud yang melarang jenayah yang sama?
90. Prinsip yang kedua ialah tidak ada kekebalan dalam
Islam. Semua hukum adalah untuk semua umat. Raja yang mahu
dirinya kebal daripada undang-undang sudah tentu menentang
prinsip Islam ini.
Tuan Yang di-Pertua,
91. Akhirnya saya ingin menyentuh mengenai masalah
menasihati Raja. Seperti yang telah saya sebutkan, Raja
dikehendaki menerima nasihat Kerajaan. Di negara-negara
lain di mana Sistem Beraja masih wujud walaupun tidak ada
peruntukan khusus bahawa Raja bertindak mengikut nasihat
Kerajaan, namun Raja tidak pernah bertindak bertentangan
dengan nasihat Kerajaan. Oleh itu, perhubungan di antara
Raja dengan Kerajaan yang mewakili rakyat tetap baik. Lebih
daripada itu, di negara-negara ini Raja dihormati dan
disanjung tinggi oleh masyarakat.
92. Malangnya, di Malaysia walaupun ada peruntukan bahawa
Raja harus bertindak mengikut nasihat Kerajaan, tetapi pihak
Raja memegang kepada tafsiran nasihat yang diterima umum --
iaitu nasihat boleh diterima atau ditolak. Tafsiran ini
adalah salah. Dalam pada itu, ada pula perkara tertentu
yang Raja menganggap ianya tidak perlu diberi nasihat.
Dengan ini banyaklah perkara yang dilakukan yang
bertentangan dengan Kerajaan yang mewakili rakyat.
93. Masalah yang dihadapi hari ini berpunca daripada
pendapat bahawa Raja boleh membelakangkan Kerajaan rakyat.
Tindakan curang yang berlaku adalah kerana nasihat tidak
dihiraukan. Tidak adanya persetujuan terhadap pindaan ini
juga berpunca daripada keengganan Raja menerima nasihat.
94. Jika ini berterusan, maka Kerajaan Demokrasi
Berparlimen tidak dapat wujud sepenuhnya dan sebenarnya.
Inilah sebabnya Kerajaan membawa pindaan ini kepada Dewan.
Jika proses ini dipertikaikan, maka keputusan boleh dibuat
oleh mahkamah. Sebagai Kerajaan yang berpegang teguh
kepada, dengan izin 'rule of law' kita akan patuh kepada
keputusan mahkamah. Di masa yang sama, perkara ini tidak
harus dilihat daripada sudut undang-undang sahaja. Ia perlu
dilihat daripada sudut politik juga.
95. Di waktu Raja menyerahkan negeri-negeri Melayu kepada
British, rakyat mengambil tindakan politik untuk mendapatkan
balik negeri-negeri Melayu dan mengekalkan Institusi Raja.
Walaupun daripada segi undang-undang rakyat tidak berhak
kerana semua perjanjian dibuat antara British dan Raja
sahaja, pihak British menghormati tindakan politik rakyat.
96. Saya berharap Raja-Raja Melayu juga akan mengambil
iktibar daripada sejarah negara, khususnya sejarah Malayan
Union dan menerima kehendak politik negara. Walaupun tanda-
tanda menunjukkan bahawa Raja-Raja tidak menerima pindaan
ini, saya berharap selepas pindaan ini diluluskan oleh Dewan
Rakyat dan Dewan Negara, Raja-Raja Melayu akan menerima dan
meluluskan undang-undang ini.
Tuan Yang di-Pertua,
Saya mohon mencadangkan.
|
|